Jaar verslag 2019
Naam ANBI : Stichting steun mensenrechten, Stop maatschappelijke geweld
KVK: 34309629
Rsin/Fiscaal nummer: 819811403

Post adres: Postbus 13482, 2501EL Den Haag
Bezoekadres: Regulusweg 5 2516AC Den Haag
Telefoon: 0703470136
E-mail: steun.mensen.rechten@gmail.com
Website: www.steunmensenrechten.nl

Bankgegevens:
Incassant ID: NL94ZZZ343096290000
Rabobank: NL68RABO0139241264
ING Bank: NL61INGB0005827555

De bestuur instelling:
Onze bestuurssamenstelling is een Voorzitter, Secretaresse en. Penningmeester.
Adressen zijn bij de stichting bekend.
Bestuursleden hebben gezamenlijke bevoegdheid.
Als Publicatie van de namen van bestuurders voor hen en of familieleden van hun veiligheidsrisico vormt, kan ontheffing worden verleent door de belastingsdienst.
Daarvoor heeft belastingdienst een ontheffing aan de stichting verleend.
Het beleidsplan:
Afgelopen jaar heeft het bestuur elk kwartaal vergadering gehouden op haar kantoor in Den Haag,
De vergaderingen worden geleid door de voorzitter van stichting.
Na afloop van boekjaar 2019 is de balans vastgesteld en zijn besluiten genomen naar aanleiding van de uitgaven en inkomsten.
Onze bestuursleden zijn in verschillende periodes door oproep door de secretaris bijeen gekomen om te beslissen over te voeren acties naar aanleiding van gebeurtenissen in Iran.
Het beloningsbeleid:
De bestuursleden zijn allen vrijwilliger en krijgen geen beloning voor hun werkzaamheden, Zij hebben wel recht op vergoeding van de door de uitoefening van hun functie gemaakte kosten.
Doelstelling:
De Stichting heeft als doel: Het bevorderen van (inter) nationale hulp en samenwerking voor het realiseren van de Conventie van Mensenrechten van de Verenigde Naties” in Iran.
Het verrichten van alle verdere handelingen, die met het vorenstaande in de ruimste zin verband houdt en of daartoe bevorderlijk kan zijn.
De Stichting tracht haar doel onder meer te verwezenlijken door hulpverlening aan de slachtoffers van diverse maatschappelijke misstanden in de samenleving van Iran. Alsmede de bekendmaking van deze schendingen van de mensenrechten door middel van het voorbereiden en organiseren van demonstraties, bijeenkomsten, conferenties, seminars en symposia. En ook met behulp van het publiceren, drukken en verspreiden van boeken, tijdschriften, bulletins en brochures. Tenslotte streven wij na samenwerking met andere (inter) nationale organisaties, die eenzelfde doel beogen
Verslag van de uitgeoefende activiteiten.

Het Jaarverslag 2019: Stichting Steun Mensenrechten.

Voorwoord
Ruim veertig jaar schenden de Ayatollahs die over Iran regeren rechten van de mens. Onder deze situatie lijdt het Iraanse volk, vooral vrouwen en kinderen, enorm. De Ayatollahs hebben geen enkele boodschap aan zelfs de meest elementaire mensenrechten. Al wat voor hen belangrijk is kan worden samengevat in twee woorden: geld en macht.
Daarom achten zij het niet belangrijk dat kinderen de straat opgaan, in plaats van naar school, om zo jong als 6 jaar te moeten bedelen. Deze systematische onderdrukking is des te erger voor vrouwen die een oudergezin moeten runnen. Zij moeten voor hun kinderen zorgen onder alle bedreigingen en beperking die het regime de bevolking oplegt. Iran kent vele rijkdommen en natuurlijke grondstoffen, en toch is de armoede zo groot dat het aantal zelfmoorden onder armere gezinnen jaarlijks oploopt. Dit zijn slechts enkele voorbeelden van de bittere realiteit van het dagelijks leven in Iran.
Voor Iraniërs in ballingschap die gedwongen werden het land te verlaten, is de situatie in Iran een bittere pil die ons dagelijks via het nieuws en onze contacten bereikt. Het verdriet dat deze realiteit ons brengt, biedt ons ook de motivatie om door te zetten met onze strijd voor een vrij Iran, das respect heeft voor de mensenrechten van elk. Het was misschien veel moeilijker of zelfs onmogelijk geweest om door te gaan zonder de hulp en steun van de vredelievende mensen die ons steunen.

Mensen die ons steunen hebben laten zien dat mensen wel degelijk kunnen opereren buiten de grenzen van hun verschillen. Noch intellectuele en culturele verschillen, noch raciale categorieën, noch taal, noch geografische grenzen kunnen de mens stoppen in zijn streven naar universele respect voor mensenrechten.

Zoals u misschien weet, staat Nederland in Iran bekend als het “Tulpenland”. Onze ervaringen hebben ons bewustwording gegeven van de woorden van de grote Iraanse dichter Mawlana jalal-al-din Rumi, die acht eeuwen geleden zei: “Empathie verbindt mensen beter dan de taal”.
Waar culturele en taalkundige verschillen zijn, spreken harten. De taal van het hart is een internationale taal die geen woorden nodig heeft. Zo staan we in Nederland, ondanks onze verschillen, naast elkaar om bij te dragen aan de bouw van een betere, mooiere en eerlijkere wereld.

We zullen nooit vergeten hoe u ons in de moeilijkste situaties heeft bijgestaan en geholpen. Hoop op een betere toekomst voor de kinderen, vrouwen en mannen die de afgelopen veertig jaar zoveel hebben geleden onder repressie, martelingen en executie.

Met u naast ons en achter ons zullen we ons nooit alleen voelen. We zullen uiteindelijk de dictatuur overwinnen die grootschalige armoede, corruptie en misdaad heeft gecreëerd. Onze overwinning zal ook uw overwinning zijn en van alle mensen die vrede, vrijheid en rechtvaardigheid in de hele wereld een warm hart toedragen.
We danken u van harte voor uw steun aan ons in deze strijd.

Stijgende lijn in protesten en opstanden in het afgelopen jaar
Ondanks ernstige grijpen de Iraniërs elke gelegenheid aan om de straat op te gaan om hun verzet tegen het onmenselijke regime van de mollahs te tonen.
Aan deze protesten en stakingen nemen een breed scala aan gemeenschappen aan, van mannen en vrouwen, arbeiders, studenten, mensenrechtenactivisten, religieuze en etnische minderheden, journalisten en advocaten, die ondanks de onderdrukking en (levens)gevaren hun boodschap de wereld in willen sturen.
Een van de grootste protesten van de afgelopen jaren vond zich plaats in november jongstleden, naar aanleiding van de abrupte verhoging van de benzineprijzen door de regering. In tweehonderd steden gingen mensen de straat op. Het regime reageerde zoals altijd met het beschieten van demonstranten.

Opvallend was de wijdverbreide en prominente aanwezigheid van vrouwen bij de straatprotesten in november. Dat toonde hun vastberadenheid om hun rechten terug te winnen van de patriarchale heerschappij van de mollahs. Het dodental is opgelopen tot 1.500, volgens het persbureau Reuters. Hieronder vallen minstens 17 minderjarigen en zo’n 400 vrouwen. Meer dan 12.000 demonstranten zijn opgepakt.

Ondanks alle internationale druk, heeft het regime tot nu toe geen betrouwbare cijfers bekend gemaakt over het aantal doden, gewonden of gearresteerden.
De protesten van de Iraniërs zijn niet tot een halt gekomen, ondanks bedreigingen en zware en meedogenloze repercussies. De bevolking van Iran wordt geconfronteerd met een regime dat armoede, doden en terrorisme als zijn corebusiness kent.

Wij zien het als onze humanitaire plicht, nu we in een vrij en democratisch land leven, om ons best te doen de stem van de onderdrukten te zijn. Laten we hun verzet steunen en hen solidariteit tonen. Zodat de rest van de wereld kan volgen.

We geven in onze strijd alles wat we in ons hebben om de stem van het volk onder de aandacht van de internationale gemeenschap te brengen en hun hulp te vergaren.
De protesten van het Iraanse volk zullen ongetwijfeld doorgaan tot de omverwerping van dit onmenselijke en misogyne regime. De overwinning op dit regime zal een overwinning zijn voor alle vredelievende mensen, die met hun hulp en steun op verschillende manieren de weg daartoe hebben vrijgemaakt.

Misdaden van het regime
Een voorbeeld is de oorlog tussen Iran en Irak die begon in september 1980. Twee jaar later – na de herovering van Khorramshahr door Iran – vroeg de toenmalige Iraakse regering om een staakt-het-vuren en vrede. Khomeini accepteerde niet en zette de zinloze oorlog nog zes jaar voort. Deze oorlog heeft Iran een pijnlijk en zwaar verlies geleverd. Een miljoen mensen kwamen om het leven en nog eens twee miljoen raakten gewond en/of blijvend gehandicapt. Vanwege het gebrek aan mankracht, doordat het volk weigerde om naar het front te gaan, stuurde het regime schoolkinderen naar de frontlinie. Ze kregen een plastic sleuteltjes in de hand gedrukt. Met de boodschap dat dit de sleutel tot het paradijs was, en dat als ze omkwamen in de oorlog, ze in het paradijs zouden belanden.

Onschuldige kinderen werden tijdens de aanval ingezet om mijnenvelden over te steken, waardoor ze het eerste slachtoffer werden van elke aanval. Deze onmenselijke misdaden hebben meer dan 440.000 schoolkinderen het leven gekost. Een tweede voorbeeld vond zich plaats direct na het einde van de oorlog in 1988. Het regime, dat de oorlog niet had kunnen winnen, pleegde een massamoord van meer dan 30.000 politieke gevangenen, van wie er velen hun vonnissen al hadden uitgezeten of nog een korte straf moesten uitzitten. Deze zwarte pagina in de geschiedenis van het land is ongetwijfeld een van de grootste slachtingen van de moderne tijd en een onvergefelijke misdaad tegen de mensheid. Volgens ooggetuigen duurde het proces van “berechting” van deze jonge mensen, wiens grootste misdaad het eisen van vrijheid en rechtvaardigheid was, slechts enkele minuten.
Het lijden van de moeders van deze helden is niet te beschrijven. Tweeëndertig jaar na het bloedbad weten ze nog niet hoe hun dierbaren tot hun einde zijn gekomen, of waar hun lichamen zijn begraven. Veel van de betrokkenen bij deze massamoord staan nog steeds aan de macht; één van hen is Ibrahim Ra’isi die door Khamenei notabene als hoofd van de rechterlijke macht is benoemd, en opnieuw bezig is met het martelen en executeren van demonstranten en andersdenkenden in Iran.

Rijk land met arme bevolking:
Iran staat op de derde plaats in de wereld wat betreft oliereserves en op de tweede plaats in de wereld wat betreft aardgasreserves. Onlangs zijn er nieuwe gas- en olievelden ontdekt. Bovendien heeft Iran veel natuurlijke bronnen en mijnen, wat in een democratische regering een grote steun zou kunnen zijn aan het volk.
Ondanks de rijkdom van het land, hebben de economische problemen en armoede veel ellende veroorzaakt. Meer dan de helft van de Iraanse bevolking leeft onder de armoedegrens. In veel gevallen worden de werknemers niet betaald voor hun werk, soms zelfs tot een jaar lang. Elk protest tegen de onveilige werkomgeving en het gebrek aan nodige faciliteiten leidt tot ontslagen en zelfs arrestaties en gevangenisstraf. Veel mensen, vooral arme kinderen, zijn van ’s morgens tot’ s avonds laat op zoek in afvalbakken naar plastic en afval die een paar centen op kunnen brengen. Hier worden zij blootgesteld aan vele ziektes en ongemakken, zonder dat ze toegang hebben tot medische zorg.

Het is in Nederland moeilijk voor te stellen hoe een kind in een dergelijke situatie kan leven. De manier van leven in Iran veroorzaakt onherstelbare schade aan die onschuldige kinderen. In Iran is er niemand die omkijkt naar die kinderen of armen en onderdrukten. In Iran is de wet alleen geschreven ten gunste van de heersers. Omdat de mollahs geen oog hebben voor de bevolking en de kinderen zijn er geen uitzonderingen op deze regel. Samen met vrouwen zijn de kinderen het zwaarst getroffenen door het onrecht dat het regime de bevolking aandoet. De Ayatollahs en de Revolutionaire Garde plunderen alle rijkdom en middelen van het Iraanse volk. Een deel daarvan wordt besteed aan het exporteren van terrorisme. Ze besteden veel geld aan het sponsoren van oorlogen in de regio. Zoals bekend zijn de grootste slachtoffers van deze gruwelijke tragedies vrouwen en kinderen. Veel arme gezinnen zijn genoodzaakt hun kinderen te verkopen om ze een beter leven te bieden, en zelf te kunnen overleven. In veel delen van Iran worden meisjes tussen de 8 en 9 jaar oud verkocht aan mannen boven de 30 of 40 jaar oud. Het feit dat Iran een land is waar een mens kan worden geveild, zegt genoeg over de waardeloosheid van zijn heersers. Het is pijnlijk om in een land te leven met enorme olie- en gasvoorraden en massale natuurlijke grondstoffen, waar een vrouw genoodzaakt is een stuk papier aan de muur te hangen waarop staat: “Ik verkoop mijn nier met korting. Het is maanden geleden dat mijn kinderen een fatsoenlijke maaltijd hebben gehad”. Geen enkele gewetenvolle mens kan ogen sluiten voor deze bittere gebeurtenissen in Iran.

Vernietiging van de natuur in Iran
De mollahs in Iran hebben niet alleen veel mensenleven vernietigd. Natuur en het ecosysteem lijdt ook onder dit regime. Het regime raast al ruim veertig jaar lang op brute wijze in Iran. Vele rivieren zijn droog komen te liggen. De bossen verdwijnen razendsnel zodat er villa’s kunnen worden gebouwd. De oneindige boringen van putten voor water en constructie van dammen, gebouwd door de Revolutionaire Garde, hebben enorm veel schade aan de natuur toegebracht. Hierdoor lijdt de bevolking niet alleen aan een gebrek van water, maar ook door hevige overstromingen ten gevolge van regenval. In maart vorig jaar zijn er overstromingen geweest in verschillende steden van Iran, waarbij auto’s met passagiers en al meegenomen werden met de stroom, en vele huizen op hun inwoners zijn ingestort.

Milieuactivisten hebben herhaaldelijk gewaarschuwd en geprotesteerd tegen de verwoestende verwaarlozing en misbruik van de natuur. Het regime reageert op hen met arrestaties en opsluitingen. In 2017 werden 55 milieuactivisten gearresteerd. Zoals gebruikelijk werd hen “spionage” ten laste gelegd als reden voor de arrestatie. Ondertussen erkende Issa Kalantari, het toenmalige hoofd van de het milieu-orgaan van de overheid, dat er geen bewijs van illegale activiteiten bestond tegen de gearresteerde activisten. Een van hen, Kavous Seyed Emami, die ook de Canadese nationaliteit heeft, werd onder verdachte omstandigheden dood aangetroffen in de gevangenis. Het regime sprak van zelfmoord maar weigerde een autopsie op het lichaam uit te voeren, zelfs na herhaaldelijke oproepen van Amnesty International. Vele milieuactivisten zitten nog steeds vast in de gevangenis en zijn veroordeeld tot lange gevangenisstraffen. Aardbevingen zijn een andere tragedie die Iraniërs regelmatig over zich heen krijgen. Iran bevindt zich in een aardbevingsgevoelige regio. Maar de overheid doet bijna niets om de dreiging te mitigeren en mensenleven te redden. Al decennialang is er geen onderhoud gepleegd aan gebouwen en infrastructuur, om ze beter bestand te maken tegen aardbevingen. Bij elke trilling, vooral in dorpen, storten huizen in en vallen er vele slachtoffers. Na zulke gebeurtenissen kiest het regime er niet alleen voor de getroffenen niet te helpen, maar arresteert het in vele gevallen ook de activisten die mensen in de getroffen gebieden te hulp willen schieten.

Het is vaker gebeurd dat de internationale hulp die vanuit verschillende landen en organisaties naar de slachtoffers van de aardbevingen wordt gestuurd, op de zwarte markt terechtkomt. Daarom weet de Iraanse bevolking dat internationale hulp, als die niet rechtstreeks door het Rode Kruis en/of andere humanitaire organisaties aan hen wordt geleverd, uiteindelijk in de zakken van de mollahs zal terechtkomen. Veertig jaar lang heeft het Iraanse volk geleden onder een fascistisch regime dat zwaarbewapend is en zichzelf beschermd met zijn Revolutionaire Garde, vele veiligheidstroepen en haar buitenlandse huurlingen. Het regime gaat door met de onderdrukking en plunderingen waarbij elke oppositie onmiddellijk de kop wordt ingedrukt. Lijden in Iran is een gegeven in het leven van een geheel volk. Ondanks alles wordt het verzet tegen het regime op grote schaal voortgezet. Volgens de functionarissen van het regime zitten de gevangenissen overvol met vrijheidsstrijders en activisten. Bij elke gelegenheid grijpen mensen opnieuw de kans om, ondanks de hoge risico’s, de straat op te gaan. Ze staan ​​dan met lege handen voor de kogels en zijn bereid om hun leven op te offeren voor vrede en vrijheid in hun thuisland.

Een deel van onze activiteiten in 2019
Als een organisatie die de verdediging van de mensenrechten in Iran tot onze topprioriteit heeft gesteld, beschouwen wij het als onze plicht om alles in werk te stellen om de opstanden van de bevolking in Iran te ondersteunen. In 2019 probeerden we de stem van het Iraanse volk in opstand te laten horen. Studenten, arbeiders, leraren, verpleegsters, religieuze minderheden en milieuactivisten, die allen deelnamen aan de protesten, wilden gehoord worden. Door hun stem te vermenigvuldigen, en de politiek en internationale mensenrechtenorganisaties tot actie te bewegen, kunnen we vele levens van demonstranten redden. Een van onze belangrijkste taken in deze periode was om contact te onderhouden met de media en de internationale gemeenschap, om hen bewust te maken van wat er in Iran gebeurt. Dit is belangrijk omdat het regime in Iran het nieuws over de opstanden niet wereldkundig te maken, onder andere door een zogeheten “internet-shutdown”. Om betrouwbaar nieuws te kunnen verwerven, hebben we contact met dappere mensen in Iran die met alle risico’s en gevaren van dien, ons voorzien van nieuws waar elders weinig tot niets van te horen is. We zullen ons best doen om de hele wereld bewust te maken van wat er in Iran speelt, door het onthullen en verspreiden van de verhalen van binnenuit Iran. Zo hebben wij meer dan 45 grote demonstraties georganiseerd. We hebben 154 straatbetoging gehouden in zestien steden in Nederland, en wekelijkse informatie- en boekenkramen waarbij we het publiek kennis bijbrachten over de situatie in Iran.
Deelname aan de demonstratie in Berlijn
Op uitnodiging van Iraanse mensenrechtenorganisaties hebben we op 6 juni 2019 deelgenomen aan een grote demonstratie in Berlijn, bijgewoond door meer dan 15.000 demonstranten. Vooraanstaande Duitse en internationale politici, parlementariërs en volksvertegenwoordigers, evenals de vertegenwoordigers van Iraanse gemeenschappen en organisaties in Duitsland, namen deel aan deze demonstratie en hielden toespraken. Prominente namen van aanwezigen waren onder andere Patrick Kennedy en Ingrid Betancourt, maar ook Thomas Nord, lid van het Duitse federale parlement, Eduard Lintner, voormalige Duitse onderminister van Binnenlandse Zaken, en Stefan Fondasel, de burgemeester van het Berlijnse stadsdeel centrum.

‘We moeten van de geschiedenis leren’, zei Patrick Kennedy tijdens zijn toespraak bij de demonstratie in Berlijn. “Van fascisme en dictatuur en schendingen van mensenrechten die enkele generaties eerder in Duitsland hebben plaatsgevonden. Nu worden dezelfde misdaden herhaalt en deze keer is het niet Adolf Hitler die deze misdaden pleegt, maar de mollahs die Iran regeren. Een regime dat recordhouder is op de executie van haar eigen burgers. Dit regime verspreidt niet alleen terreur in eigen land, maar over de hele wereld.” Andere sprekers bij de demonstratie veroordeelden de misdaden van het regime en riepen de internationale gemeenschap op om zich achter het Iraanse volk te scharen.

Demonstratie in Brussel
Ook hebben we deelgenomen aan een grote demonstratie in Brussel. De demonstratie was georganiseerd door Iraanse organisaties in België.
De demonstratie heeft plaatsgevonden op 15 juni voor het Europees Parlement in Brussel. Het doel was om de opstand van de bevolking van Iran te ondersteunen en de misdaden van het Iraanse regime aan de kaak te stellen. Veel in Nederland en België wonende Iraniërs namen deel aan de demonstratie. Daarnaast was er ook een grote tentoonstelling met foto’s van de martelaren van de opstand van november, die veel aandacht trok van de aanwezige persoonlijkheden en journalisten.

Anti-executie bijeenkomst in Brussel
Op 7 juli nam onze organisatie, samen met andere Iraanse organisaties, deel aan de bijeenkomst in het Europees Parlement in Brussel het hoge aantal executies in Iran. Meerdere leden van het Europees Parlement waren hierbij aanwezig.

Campagne tegen de massamoord van 1988, in Londen
Op 27 juli hebben we deelgenomen aan een demonstratie in Londen, als onderdeel van een internationale campagne voor gerechtigheid voor de massamoord van 1988. Tijdens de demonstratie veroordeelden de Britse politici en activisten de mensenrechtenschendingen in Iran, en spraken hun steun uit voor het verzet van Iraniërs tegen dit regime. Na de toespraken liepen we richting het Britse parlement, waar het manifest van de demonstratie werd overhandigd.

Onze activiteiten omtrent de massamoord van 1988
In 2019, tweeëndertig jaar na de gruwelijke massamoord van de zomer van 1988, hebben we onze inspanningen voortgezet in het eren van de slachtoffers van deze misdaad. Het doel is het bereiken van gerechtigheid en het berechten van de daders en opdrachtgevers van deze gruwelijke massamoord. Ze moeten hun geheimen over massamoord openbaren die tot nu toe geheim zijn gebleven. Dit is het minste wat de nabestaanden die hun dierbaren hebben verloren verwachten.

De gerechtigheid voor massamoord van 1988 is ook een menselijke behoefte. Zoiets als het proces van Neurenberg, waar prominente leden van de nazi-Duitsland weden berecht voor hun misdaden. Als de daders van de gruwelijke gebeurtenissen van de Tweede Wereldoorlog, ook als bejaarde mannen uit de hollen waarin ze zich verstopten konden worden gehaald om ze te berechten, zal er geen uitzondering gelden voor de misdadigers van de massamoord van 1988.

Internationale dag van de Mensenrechten
Op 10 december hebben we een grote demonstratie gehouden voor de Tweede Kamer, ter gelegenheid van de Internationale Dag van de Mensenrechten, waarbij aandacht hebben besteed aan de opstanden in Iran van november. Aandacht was er ook voor de doodstraf als een onomkeerbare straf die veelvuldig door het Iraanse regime wordt toegepast. Onder dit regime kent Iran het hoogste aantal executies per hoofd van de bevolking ter wereld.
Iraanse mensenrechtenorganisaties stellen het aantal executies in 2019 op 280. Het werkelijke aantal executies ligt echter vele malen hoger. Het regime verbergt deze executies om internationale verontwaardiging te voorkomen, en legt de families van de slachtoffers het zwijgen op. Executie is een onmenselijke straf die in veel landen is afgeschaft en is vervangen door andere straffen.
Het Iraanse regime executeert nog steeds minderjarigen, of mensen die als minderjarige een delict hebben gepleegd. De doodstraf wordt jaarlijks op velen van hen toegepast en is in strijd met het Internationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind, waar Iran ook een partij aan is. Tijdens de demonstratie is er onder meer aandacht besteed aan de opstand in Iran, die gepaard ging met een meedogenloze reactie van het regime op het volk, met meer dan 1500 doden, 4.000 gewonden en 12.000 arrestaties. Met name werd er bezorgdheid geuit over de gevangenen die worden onderworpen aan meedogenloze martelingen. We riepen de politiek en internationale mensenrechtenorganisaties op het verzoek tot het opzetten van een internationale onderzoekscommissie te steunen, om de gebeurtennissen van november te onderzoeken.

Fototentoonstelling van de slachtoffers van 1988
Op 2 november hebben we een demonstratie gehouden voor het gebouw van het Ministerie van Buitenlandse Zaken, met een fototentoonstelling van de slachtoffers van de massamoord van 1988, als onderdeel van een lopende campagne inzake 1988. Deelnemers aan deze actie riepen op tot stoppen van de executies in Iran. Tijdens de demonstratie hebben een aantal in Nederland woonachtige nabestaanden het verhaal van hun dierbaren gedeeld. De heer Shahriyar Rahmani, vertelde over de gezinsleden die hij is kwijtgeraakt. “Mijn broer Bahman Rahmani werd in 1981 geëxecuteerd terwijl hij ziek was. Mijn andere broer, Mahmoud Rahmani, werd in 1988 geëxecuteerd terwijl hij was veroordeeld tot vijftien jaar gevangenisstraf, waarvoor hij al vijf jaar vastzat. Dit is niet alleen het lot van mijn broers, maar ook het lot van 30.000 politieke gevangenen, het lot van mannen en vrouwen, ouders en minderjarige jongens en meisjes, die op bevel van Khomeini werden geëxecuteerd.” Het manifest van deze demonstratie is door een delegatie aan de mensenrechtenambassadeur van het Ministerie van Buitenlandse Zaken overhandigd.

Campagne ter ondersteuning van politieke gevangenen
Op 28 januari hebben we een demonstratie georganiseerd voor het gebouw van de Tweede Kamer onder het motto: “Nee tegen repressie, solidariteit met politieke gevangenen”. De demonstratie is bijgewoond door vele vluchtelingen die de recentelijk Iran zijn ontvlucht. Onder de aanwezigen waren ook drie moeders die hun kinderen zijn verloren, kinderen van vermiste personen, familieleden van mensenrechtenactivisten, en de Iraanse gemeenschap in ballingschap.
We hebben de eisen van de demonstratie gepresenteerd en daar een kopie van aangeboden aan het Ministerie van Buitenlandse Zaken.

Campagne voor Wereld dag tegen executie
Op 10 oktober kwamen meer dan 250 Iraniërs samen voor het Nederlandse parlement om het Nederlandse volk, de politiek, mensenrechtenorganisaties en de internationale gemeenschap op te roepen aandacht te besteden aan de aanhoudende mensenrechtenschendingen en willekeurige executies in Iran. Het doel van de demonstratie was het uitoefenen van druk op het Iraanse regime, om zo de levens van onschuldige mensen te redden.
Op het programma stond een fototentoonstelling. Een aantal moeders en familieleden van slachtoffers van het regime gaven toespraken met foto’s van hun dierbaren in handen, over hoe hun dierbaren zijn gearresteerd en geëxecuteerd.
Deze demonstratie trok veel aandacht. Tijdens de demonstratie werd een straattheater gespeeld waarin de rol van de gevangene en gevangenisbewaker werd uitgebeeld, om uit te beelden welke druk en martelingen politieke gevangenen in Iran moeten ondervinden.
Voortzetting van de mensenrechtencampagne op 22 en 29 juni in Amsterdam
Ter herinnering van de protesten in juni 1981 en het landelijke verzet van het Iraanse volk tegen het regime, werden demonstraties gehouden op de Dam in Amsterdam. De demonstraties, die werden bijgewoond door Iraanse mensenrechtenorganisaties in Nederland, vestigden de aandacht op de schendingen van mensenrechten in Iran. De demonstranten riepen de Nederlandse regering op om in haar relatie met Iran mensenrechten voorop te stellen, en het regime’s inlichtingendiensten en Rouhani op de sanctielijst te zetten. Op 22 juli vond ook een demonstratie plaatst voor de Tweede Kamer ter ondersteuning van de opstand in Iran en de lerarenstakingen.

Actiebijeenkomst op onze kantoor
Op 3 augustus werd een bijeenkomst gehouden op ons kantoor. De bijeenkomst is bijgewoond door vertegenwoordigers van verschillende verenigingen, waaronder Jong Iraans Nederland, kunst- en cultuurverenigingen, en verenigingen voor vrouwen en politieke vluchtelingen. De bijeenkomst stond in het teken van mensenrechtenschendingen in Iran, politieke gevangenen en verdere samenwerking op het gebied van mensenrechtenactiviteiten in Nederland.
Alle aanwezigen op de bijeenkomst toonden bereidheid om op verschillende gebieden van mensenrechten samen te werken.

Begrafenis van een van onze vrijwilligers
Saeed was een politieke vluchteling die sinds zijn aankomst in Nederland zeer actief is geweest in het verdedigen van de mensenrechten. Hij nam deel aan onze activiteiten en deed er alles aan om de boodschap van de slachtoffers aan de wereld te laten horen.
Hij overleed op 9 augustus, na een lange strijd tegen kanker. Om afscheid van hem te kunnen nemen, werd er een ceremonie gehouden. Na de begrafenis in een zaal in Soest zijn we bij elkaar gekomen om hem te eren, en aan elkaar te beloven dat we zijn idealen hoog zullen houden.

Mensenrechtencampagne 17 augustus op de Dam
In voortzetting van voorgaande demonstraties, hebben we op 17 augustus onze mensenrechtencampagne voortgezet met een demonstratie op de Dam.

Video-call over de schendingen van mensenrechten in Iran
Op 31 augustus hielden we een bijeenkomst in de vorm van een telefonische conferentie in Nederland. Vele Iraanse vluchtelingen hebben hieraan deelgenomen, waaronder deelnemers uit Groningen, Zwolle, Amsterdam, Den Haag, Rotterdam en Tilburg. Tijdens de bijeenkomst is de situatie in Iran besproken, waaronder de druk op stakende leraren en arbeiders. Daarna hebben we onze mogelijkheden besproken voor het omgaan met de situatie in Iran, en hoe wij hen bij kunnen staan.

Wervingsbijeenkomst op kantoor
Op 10 september vond er een bijeenkomst plaats in aanwezigheid van vele Iraniërs en vrijwilligers op ons kantoor. Tijdens deze bijeenkomst bespraken we de situatie van gevangenen in Iran, en de stakingen van leraren en arbeiders. We vroegen het publiek om zich actiever in te zetten bij onze activiteiten. De bijeenkomst is afgesloten met een diner.

Demonstratie ter solidariteit met politieke gevangenen
Op 21 september hebben we op de Dam in Amsterdam een actie gehouden om de vrijlating van politieke gevangenen in Iran te eisen. Bij deze actie werd ook een tentoonstelling gehouden met foto’s van de slachtoffers van dit regime. Met deze actie konden we de aandacht van het publiek vestigen op mensenrechtenschendingen in Iran en de politieke gevangenen. Verder hebben we flyers uitgedeeld aan voorbijgangers.

Sociale mediabijeenkomst
Op 8 november hebben we een informatiedag georganiseerd waar we, naast de bespreking van de situatie in Iran, de deelnemers toelichting hebben gegeven op het gebruik van sociale media voor mensenrechtencampagnes.

Campagne voor politieke gevangenen
In de maand november, waarin de opstand in Iran op gang kwam, zijn we intensief te werk gegaan om de ontwikkelingen in Iran bij te kunnen benen. Er waren talloze slachtoffers tijdens deze demonstraties en het was absolute noodzaak om hun geluid te laten horen aan de Nederlandse samenleving. Daarom hebben we een reeks demonstraties georganiseerd op de Dam en in Den Haag. Deze reeks demonstraties heeft plaatsgevonden op de 16, 20, 21, 22 en 26 november. We hebben met het tentoonstellen van foto’s en flyers, en het houden van gesprekken op straat, het publiek geïnformeerd. De reacties van het publiek waren hartverwarmend.

Solidariteit met de opstand in Iran
Ook op 23 november hebben we op de Dam een grote demonstraties georganiseerd ter ondersteuning van de opstand in Iran. De nabestaanden van slachtoffers van het regime namen deel aan de demonstraties met foto’s van de martelaren in hun handen. De leuzen die we riepen richtten zich tegen de doodstraf en de vrijlating van politieke gevangenen. Demonstranten riepen de Nederlandse regering en de internationale gemeenschap op om onmiddellijk in te grijpen om een lopend bloedbad te beëindigen, door het regime onder druk te zetten. Tijdens de demonstratie sprak priester Rob Rosenboom het publiek toe, waarbij hij de arrestaties van demonstranten en geweld tegen hen veroordeelde.

Internationale campagne voor mensenrechten in Parijs
Op 2 december hebben we deelgenomen aan een demonstratie in Parijs. De demonstratie was gericht op de opstand van het Iraanse volk.
De opstand in Iran begon in november 2019 met de plotselinge stijging van de benzineprijs. De opstand verspreide zich binnen enkele dagen naar 181 steden. Het antwoord van het regime was met grof geweld demonstranten te lijf gaan. Meer dan 1500 mensen, waaronder veel kinderen, werden gedood door de kogels van het regime. 12.000 mensen werden gearresteerd en gevangengezet. Om deze meedogenloze misdaad van het regime onder de aandacht te brengen, hebben wij in Nederland en elders in Europa veel activiteiten verricht, waaronder deelname aan deze demonstratie in Parijs. Er waren ook Franse politici aanwezig bij deze demonstratie.

Handtekeningenactie in Nederland
Door het jaar 2019 heen heeft onze organisatie handtekeningenacties gehouden. We kregen van vele steden toestemming om daar handtekeningenacties te houden. Dit heeft in totaal 320 acties geleverd in, waaronder in Amsterdam, Den Haag, Gouda, Hilversum, Delft, Zoetermeer, Putten, Woerden, Arnhem, Nijmegen, Tilburg en Wassenaar. Tijdens deze acties zijn er 12.000 informatiepakketten uitgedeeld over de situatie in Iran en de schendingen van mensenrechten. De verzamelde handtekeningen zijn aan het Ministerie van Buitenlandse Zaken overhandigd.

Vluchtelingen helpen
Een deel van ons werk besteden we aan het verlenen van steun aan Iraanse asielzoekers die onlangs Iran zijn ontvlucht. We proberen hen in hun moeilijke situatie te helpen en bij te staan. We bieden deze groep asielzoekers – voor zover mogelijk – computerlessen, dagbesteding en culturele programma’s. Van hen ontvangen we ook veel nieuws uit Iran, waaronder veel verhalen over de explosieve situatie.

Yalda feest
Op de langste nacht van het jaar vier Iraniërs het Yalda-feest. Het feest heeft een geschiedenis van enkele duizenden jaren. Het feest is gehouden op ons kantoor, voor een breed publiek van Iraniërs en door een brede samenwerking. Het gaf de gelegenheid weer even stil te staan bij de situatie die op dat moment gaande was in Iran, en de religieuze dictatuur die het land in zijn greep houdt.

Het eindejaar vuurfeest
Op de laatste dinsdagavond van het jaar vieren Iraniërs het ‘Chaharshanbe-Souri’ feest. Het is een oude traditie ter verwelkoming van de jaarwisseling en de komst van de lente. Traditioneel worden er enkele kleine vuurstapels aangestoken waar het publiek zingend overheen springt. We hebben het publiek verwelkomd met traditionele Iraanse soep en noten en fruit.

Nowrouz feest
Het Iraanse nieuwjaar valt samen met de eerste dag van de lente. Ook dit oeroude feest houden we in ere. We hadden een locatie geboekt voor maart 2019 en alle voorbereidingen getroffen die nodig waren voor dit feest, waaronder het reserveren van een grote zaal. Maar uiteindelijk hebben we alles afgezegd vanwege de verschrikkelijke overstroming in Iran met veel slachtoffers. Onder deze omstandigheden was het niet gepast om feest te vieren, en we wilden onze middelen liever inzetten voor het helpen van de slachtoffers. Aangezien het regime de mensen in nood niet veel helpt, vragen we in situaties zoals deze het Rode Kruis en andere mensenrechtenorganisaties om hulp in het bijstaan van de overstromingsslachtoffers. We hebben daarnaast ook zelf hulp verzameld in Nederland, onder Iraniërs en onze vrienden. Die hulp hebben we via onze kanalen in Iran aan de behoeftige mensen gebracht.

Tot slot
We hebben geprobeerd om een overzicht te schetsen van onze activiteiten in 2019. Via internationale mensenrechtenorganisaties en andere verantwoordelijke instanties en prominente persoonlijkheden, oefenen wij druk uit op het fascistische regime van de mollahs in Iran. Op deze manier hebben wij een rol in het redden van vele Iraanse burgers. Zonder al onze bijeenkomsten, acties en verschillende campagnes, waaronder het verzamelen van handtekeningen van Nederlanders, demonstraties, correspondenties en onthullingen van de gepleegde misdaden van het regime, zou dit niet mogelijk zijn geweest.
In deze moeilijke en vermoeiende strijd waren we natuurlijk niet alleen. We zijn nooit alleen geweest. Vanaf het moment dat we u een helpende hand hebben gevraagd en u met vriendelijkheid op onze vraag heeft gereageerd, realiseerden we ons dat we niet alleen waren. Zonder ieder van jullie zouden we niet kunnen doorgaan. Ballingschap, vooral als het je wordt opgelegd, is pijnlijk. Omdat je gescheiden bent van je thuis, je familie en je land. Maar door de vrienden die onze zaak steunen, hebben de moeilijkheden van ballingschap dragelijk gemaakt. Uw steun heeft ons enorm gemotiveerd en ons meer hoop gegeven dan ooit.
Toen ons alle hoop in de mensheid was ontnomen, werd ons getoond dat we hoop kunnen blijven houden. We zijn er trots op dat er zulke eervolle mensen aan onze zijde staan, die net als wij bezorgd zijn om het lot van anderen. We begonnen met Rumi en eindigden met Saadi, een andere grote Iraanse dichter. In een gedicht dat wereldwijd bekend is, zegt hij: “Mensen over de hele wereld zijn als leden van één lichaam” waarna hij concludeert dat pijn in een van de organen, pijn doet in het gehele stelsel. Daarom zijn alle leden verantwoordelijk voor dat gewonde en pijnlijke lid. Dit is de verantwoordelijkheid die u in de praktijk heeft geaccepteerd en bewezen. Daarom zijn we er trots op om u aan onze zijde te hebben.

Financiële verantwoording
Financieel beheer is een van de randvoorwaarden voor stichting steun mensenrechten stop maatschappelijk geweld in 2018 geweest. Uitgangspunten voor het financieel beheer zijn transparantie, verantwoording en verantwoordelijkheid en zorg voor continuïteit. Het financieel beleid van de stichting steun mensenrechten stop maatschappelijke geweld bestaat uit vrijwillige giften en hulp van mensen.
Stichting Steun mensenrechten

Balans per 31 december 2019:

	31-dec-19	31-dec-18
	€	€
Activa
Materiële vaste Activa	4.989,00	6.989,00
Vorderingen	2.601,00	0.00
Liquide middelen	7.871,47	10.363,29
Totaal	15.461,61	17.352,29
Passiva
Eigen vermogen	11.516,38	10.402,29
Kortlopende schulden	3.945,23	6.950,00
Totaal	15.461,61	17.352,29
Resultaatrekening over:	2019	2018
Ontvangsten
Ontvangen Giften Donaties en interesse	216.655,86	154.656,03
Overige baten	0.00	0.00
Totaal	216.655,86	154.656,03
Directe uitgaven
Seminaars Internationaal	56.105,05	30.997,79
Nationale bijeenkomsten	39.419,07	38.990,00
Demonstraties nationaal	49.740,46	28.760,00
Mediavoorlichtinge satelliet mailing	32.768,16	11.850,00
projecten en activiteiten	178.032,74	110.597,79
Kosten eigen werving	14.085,39	10.935,77
Totaal projecten en avtiviteiten	192.118,13	121.533.56
indirecte uitgaven
Huisvestingskosten	17.194,71	16.086,34
Afchrijvingen	2000	1000
Beheerkosten	1.870,95	1.313,84
Vervoerkosten vrijwilligers	0.00	4.960,68
Fianaciele baten en lasten	2.357,98	1.558,80
Totaal uitgaves	23.423,64	24.919,66
Bijzondere baten en lasten	0.00	0.00
Resultaat Stichtingsjaar	1.114,09	8.202,81