Jaar verslag 2018
Naam ANBI : Stichting steun mensenrechten, Stop maatschappelijke geweld
KVK: 34309629
Rsin/Fiscaal nummer: 819811403
Post adres: Postbus 13482, 2501EL Den Haag
Bezoekadres: Regulusweg 5 2516AC Den Haag
Telefoon: 0703470136
E-mail: steun.mensen.rechten@gmail.com
Website: www.steunmensenrechten.nl
Bankgegevens:
Incassant ID: NL94ZZZ343096290000
Rabobank: NL68RABO0139241264
ING Bank: NL61INGB0005827555
De bestuur instelling:
Onze bestuurssamenstelling is een Voorzitter, Secretaresse en. Penningmeester.
Adressen zijn bij de stichting bekend.
Bestuursleden hebben gezamenlijke bevoegdheid.
Als Publicatie van de namen van bestuurders voor hen en of familieleden van hun veiligheidsrisico vormt, kan ontheffing worden verleent door de belastingsdienst.
Daarvoor heeft belastingdienst een ontheffing aan de stichting verleend.
Het beleidsplan:
Afgelopen jaar heeft het bestuur elk kwartaal vergadering gehouden op haar kantoor in Den Haag,
De vergaderingen worden geleid door de voorzitter van stichting.
Na afloop van boekjaar 2017 is de balans vastgesteld en zijn besluiten genomen naar aanleiding van de uitgaven en inkomsten.
Onze bestuursleden zijn in verschillende periodes door oproep door de secretaris bijeen gekomen om te beslissen over te voeren acties naar aanleiding van gebeurtenissen in Iran.
Het beloningsbeleid:
De bestuursleden zijn allen vrijwilliger en krijgen geen beloning voor hun werkzaamheden, Zij hebben wel recht op vergoeding van de door de uitoefening van hun functie gemaakte kosten.
Doelstelling:
De Stichting heeft als doel: Het bevorderen van (inter) nationale hulp en samenwerking voor het realiseren van de Conventie van Mensenrechten van de Verenigde Naties” in Iran.
Het verrichten van alle verdere handelingen, die met het vorenstaande in de ruimste zin verband houdt en of daartoe bevorderlijk kan zijn.
De Stichting tracht haar doel onder meer te verwezenlijken door hulpverlening aan de slachtoffers van diverse maatschappelijke misstanden in de samenleving van Iran. Alsmede de bekendmaking van deze schendingen van de mensenrechten door middel van het voorbereiden en organiseren van demonstraties, bijeenkomsten, conferenties, seminars en symposia. En ook met behulp van het publiceren, drukken en verspreiden van boeken, tijdschriften, bulletins en brochures. Tenslotte streven wij na samenwerking met andere (inter) nationale organisaties, die eenzelfde doel beogen
Verslag van de uitgeoefende activiteiten
Het Jaarverslag 2018: Stichting Steun Mensenrechten.
Activiteiten in 2018
Voorwoord:
Om te beginnen wil ik de geliefde en populaire eerste minister Mohammad Mosadeq herdenken die in de jaren 50 grote diensten heeft bewezen aan het Iraanse volk. Hij heeft strijd geleverd tegen corrupte Iraanse politici en buitenlandse vijanden van Iran en heeft in zijn ambtstermijn grote hervormingen teweeg gebracht, in het bijzonder de nationalisering van de Iraanse olie-industrie.
Mosadeq was van mening dat de taak van overheid niet is om mensen naar het paradijs te brengen, maar dat zij de taak heeft om de capaciteiten van het land te gebruiken ten bate van de welvaart van de burgers en dat de overheid de werknemer is en de burgers haar werkgevers zijn. Hij zei verder:
“De overheid mag politieke dan wel religieuze zaken niet aan de burgers opleggen. De overheid mag zich alleen met de zaken van de burgers bemoeien als de wet wordt overtreden. Geestelijken vragen mij om vrouwen te verplichten een hoofddoek te dragen en om cabarets te sluiten. Dat zal ik nooit doen. De mens is vrij en heeft een vrije keuze”, antwoordde hij daarop. Hij zei dat mensen zelf verantwoordelijk zijn bij hun God voor datgene wat zij gedaan hebben.
In 1979 werd de Iraanse revolutie onder de naam van de islamitische revolutie gekaapt door de religieuze schurken. Elke vorm van vrijheid werd het volk ontnomen en het naleven van de religieuze praktijken en het dragen van een hoofddoek werden verplicht. Burgers werden op valse verdenkingen gearresteerd en er volgde een golf van angst zaaien, ontvoeringen, stenigingen en openbare ophangingen. De aanhangers van andere geloven worden lastig gevallen. Eten in het openbaar in de vastenmaand word met zweepslagen en zware geldboetes bestraft en op het stelen van een stukje brood staat amputatie van vingers. Vrouwen moeten verplicht een chador dragen. Gescheiden vrouwen krijgen geen gezag over hun kinderen en worden als tweederangs mens beschouwd. Vrouwen worden gestenigd, ogen worden uit de kas gerukt, op bekering tot een ander geloof volgt de doodstraf, vrijheidsstrijders worden gevangen genomen omdat het streven naar vrijheid verboden is, kinderen zijn straatverkopers geworden om voor hun zieke moeders een beetje geld te verdienen, i.p.v. op schoolbanken te zitten en onderwijs te volgen. Deze onschuldige kinderen moeten op onhygiënische en onveilige plaatsen werken en slapen. Velen onder hen worden mishandeld of misbruikt door hun werkgevers. Het gaat daarbij om zo’n 7 miljoen kinderen. Telkens als we zulke verhalen horen moeten we er om huilen en op straat komen om ertegen te protesteren. We horen ook verhalen over 1800 kinderen van wie de moeders vast zitten. Moeders die leerkrachten of advocaten of verpleegkundigen of arbeiders zijn, die de onrechtvaardigheid, het onrecht en de repressie niet kunnen verdragen en daartegen protesteren en derhalve komen vast te zitten i.p.v. dat er naar hen geluisterd wordt. En ook het verhaal van mevr. Nasrin Sotodeh, een dappere advocate, die gezworen heeft haar cliënten te verdedigen maar zij wordt voor haar werk gevangen genomen en wordt veroordeeld tot 38 jaar cel en toedienen van 148 zweepslagen.
Ook het verhaal van vele moeders die hun kinderen met grote moeite groot brengen: als het kind afscheid neemt om naar werk of school te gaan maar niet meer terugkomt, staart zij jarenlang naar de voordeur en plotseling krijgt zij het bericht dat haar kind geëxecuteerd of onder martelingen dood was gegaan. En soms beweren ze dat hun kind in de gevangenis zelfmoord heeft gepleegd. Het zijn kinderen, wie het streven naar vrijheid in het bloed zit en die andere moeders net als hun eigen moeder liefhebben, die onrecht en discriminatie niet kunnen verdragen en in opstand zijn gekomen. Het pijnlijke verhaal van moeders die geen afscheid konden nemen van hun dode kinderen. Het verhaal van moeders die niet kunnen geloven dat hun kind dood is gegaan. Hun verhaal lijkt op het verhaal van een schurk die elke dag een jongen als voer aan de slangen op zijn schouders moest geven, anders zou hij door de slangen gebeten worden.
Er zijn arbeiders die maanden lang geen loon mogen ontvangen, o.a. arbeiders van de Iraanse Suikerunie die al 6 maanden geen loon hebben ontvangen en, toen zij daar bezwaar tegen maakten, door de oproerpolitie bont en blauw werden geslagen. Ismael Bakhshi, lid van de vakbond, werd gevangen genomen en gemarteld en er werden verdachte injecties in zijn lichaam gespoten waardoor hij nu een andere persoon is geworden.
Er zijn in de Iraanse gevangenissen ook veel minderjarigen die tot de doodstraf zijn veroordeeld. Daarom willen ze eigenlijk nooit volwassen worden en ook geen verjaardag vieren, want elke verjaardag brengt hen dichter bij de dood. Ook zitten er veel milieuactivisten vast omdat zij zorgen maken om de toekomst van rivieren, bossen en natuur, die door het wanbeleid van de staat vernietigd dreigen te worden.
In heel 2018 zijn de protesten van vele Iraniërs in alle steden van Iran, van noord tot zuid en van west tot oost, zonder ophouden doorgegaan. De stakingen van chauffeurs van vrachtwagens, bussen en taxi’s, van arbeiders van o.a. de suikerfabriek van Haft Tappeh, van leerkrachten en studenten zijn het hele jaar doorgegaan. Zelfs politieke gevangenen begonnen een hongerstaking. In 2018 vonden in totaal 9596 protestacties plaats in verschillende Iraanse steden. Daarbij zijn zo’n 7000 demonstranten op willekeurige wijze gearresteerd en gevangen genomen, onder wie studenten, journalisten, arbeiders, milieuactivisten en activisten voor de rechten van de minderheden en vrouwenrechten. Het rapport over Iran van een mensenrechtenorganisatie schreef, dat het regime zegt dat de autoriteiten van de Islamitische Republiek in 2018 “een uitgebreide campagne in gang gezet hebben om alle protesten te onderdrukken en geprobeerd hebben om meer dan ooit het recht op vrijheid van meningsuiting, vereniging, en het recht op de vreedzame bijeenkomsten te schenden, steeds meer tegenstanders te arresteren en elke vorm van protest de kop in te drukken. De afschuwelijk hoge aantallen arrestaties en veroordelingen tot gevangenisstraffen en zweepslagen tonen aan dat de Iraanse machthebbers de maximale macht gebruiken voor de onderdrukking van vreedzame protesten.” Het rapport voegt eraan toe dat minstens 9 arrestanten onder verdachte omstandigheden zijn overleden.
De onderdrukking van de groep Ghonanbadi-soefi’s en het vellen van onrechtvaardige vonnissen tegen hen, het onderdrukken van de religieuze en etnische minderheden, de arrestatie van 171 nieuwe christenen en het lastigvallen van religieuze minderheden, vooral Bahai, zijn in het hele jaar doorgegaan.
Volgens de media zijn in Iran in 2018 tenminste 63 milieuactivisten en onderzoekers gearresteerd. De Iraanse autoriteiten hebben deze mensen ongegrond verdacht van het verzamelen van geheime informatie over strategische gebieden van Iran onder de dekmantel van projecten voor milieubescherming. Aan vijf van hen is “corruptie op aarde” ten laste gelegd, waarop in Iran de doodstraf staat.
In heel 2018 zijn we bezig geweest om de stem van het Iraanse volk luid te laten klinken, de schending van de rechten van de mens wereldwijd aan te kaarten, tientallen media over deze zaken te informeren en de aandacht van andere volkeren op de Iraanse problemen te vestigen. We doen ons alle best om samen met mensenrechtenorganisaties, advocaten, parlementariërs en alle liefdadige mensen een front vormen om te zorgen, dat minder mensen slachtoffer worden van de misdaden van de islamitische fascisten in Iran.
Onze vereniging verzoekt de Nederlandse staat en de internationale gemeenschap dringend om positie te kiezen tegen de toenemende repressie in Iran en de Iraanse autoriteiten te vragen onmiddellijk en zonder voorwaarde alle arrestanten van bijeenkomsten en alle mensenrechtenactivisten vrij te laten. We hebben ons best gedaan en onze geringe middelen benut om hun protesten in het westen weer te geven. We zijn blij dat we samen met onze vrienden en aanhangers voor onze projecten in Nederland goede resultaten konden boeken.
Activiteiten in 2018
Het organiseren van acties en demonstraties in Nederland om de stem van het ontevreden volk, die tot uitdrukking komt in de opstand, naar buiten te brengen en de internationale gemeenschap en mensenrechtenorganisaties daarvan op de hoogte te brengen, om te voorkomen dat nog meer mensen gearresteerd, gemarteld en geëxecuteerd zouden worden.
We hebben meer dan 80 acties en protestdemonstraties gehouden voor het parlementsgebouw, op de Dam in Amsterdam en voor de Iraanse ambassade, van waaruit terrorisme wordt verspreid, spionage wordt verricht en Iraanse asielzoekers worden bedreigd. We verzoeken om het spionagenest van de IRGC (Iraanse Revolutionaire Garde), die betrokken was bij het vermoorden van de Iraanse vluchtelingen in Nederland, te sluiten.
Onze vereniging heeft ook met acties en demonstraties de stakingen van vrachtwagenchauffeurs, arbeiders van de suikerfabriek in Haft Tappeh, leerkrachten, gearresteerde advocaten, mensenrechtenactivisten, religieuze minderheden en 200 gearresteerde leden van de soefigroep Ghonabadi gesteund en hun stemmen laten horen. In onze demonstraties en acties hebben andere Iraanse verenigingen meegedaan, o.a. verenigingen van leerkrachten in het buitenland, verenigingen van vrouwen en sporters en mensenrechtenverenigingen. De vertegenwoordigers van deze verenigingen hebben in hun toespraken de schending van de mensenrechten veroordeeld en de onmiddellijke vrijlating van arrestanten gevraagd. De acties en demonstraties werden gesteund door Nederlandse burgers, door middel van deelname aan de acties en het schrijven van brieven aan de internationale gemeenschappen om hun bezwaar tegen de toestand in Iran kenbaar te maken.
Steun aan zender en sociale media daarmee kunnen Iraniërs alle nieuws van activiteiten van buiten en binnen Iran ontvangen.
Een vaste dagelijkse en wekelijkse boekentafel voor het parlement in Den Haag en op de Dam in Amsterdam, bedoeld om folders over de toestand van de mensenrechten in Iran uit te delen en te verspreiden. In 2018 hebben we tegelijkertijd met de boekentafel in twee steden 42 tentoonstellingen georganiseerd, met verschillende thema’s over de schending van de rechten van de mens in Iran, waarmee we de aandacht konden trekken van parlementsleden, media en burgers.
In 2018 kregen we vergunning van de gemeenten Den Haag, Amsterdam, Amstelveen, Ouder-Amstel, Gouda, Putten, Delft, Haarlem, Woerden e.a. om naast het inzamelen van geld ook met de burgers te praten, folders uit te delen en hun aandacht te vragen voor de schending van de rechten van de mens in Iran. Het is noemenswaardig hoe de morele en financiële steun van lieve Nederlanders ons een hart onder de riem heeft gestoken. We waarderen de steun en solidariteit van de burgemeesters en eervolle burgers.
Onthullingen en herdenking van slachtoffers van de massamoord van 1988
Grote bijeenkomsten waaraan Iraniërs, mensenrechtenverenigingen, politici en juristen die voor de mensenrechten actief zijn deel hebben genomen, o.a. een bijeenkomst om de massamoorden op politieke gevangenen in 1988 te veroordelen. Die bijeenkomst vond plaats op 25 augustus 2018 in de zaal van de RCC-kerk aan de Hettenheuvelweg 18 te Amsterdam. Aan deze bijeenkomst namen meer dan 300 Iraniërs en vertegenwoordigers van verschillende verenigingen deel. Verder hebben tegelijkertijd Iraniërs uit 20 grote steden in de wereld online deelgenomen aan deze bijeenkomst. In deze bijeenkomst heeft de woordvoerder van Iraanse mensenrechtencomités een toespraak gehouden, waarin hij de massale executies van de politiek gevangenen in 1988 veroordeelde en vroeg om Iraanse agenten, die terreurdaden plegen in Europese landen uit te zetten. Ook toonde hij de solidariteit van Iraanse gemeenschappen met jonge opstandelingen in Iran.
Andere sprekers van de bijeenkomst waren de heren Alejo Vidal Quadras, Henk De Haan en Rosenboom (priester te Almere).
Alejo Vidal Quadras, voormalig lid van het Europees parlement en voorzitter van de “Commissie op Zoek naar Rechtvaardigheid”, zei in zijn toespraak dat hij het een grote eer vond dat hij aan deze bijeenkomst, die door de Iraanse vereniging in Nederland was georganiseerd, deel mocht nemen. Hij zei verder dat 30 jaar geleden in Iran meer dan 30.000 politieke gevangenen werden geëxecuteerd. In de zomer van 1988 werd aan gevangenen een aantal vragen gesteld voordat zij geëxecuteerd werden en daarna zijn ze in massagraven zonder tekens en grafsteen begraven. Dit alles gebeurde op grond van een fatwa van de geestelijke heerser ayatollah Khomeini.
De massale executie was zoals velen denken een van de meest afschuwelijke misdaden in moderne geschiedenis van Iran maar dhr. Quadras is van mening dat het de meest afschuwelijke misdaad van de afgelopen halve eeuw was in de geschiedenis van de mensheid. Tot op de dag van vandaag is niemand van de daders opgepakt. Voor wat betreft de huidige toestand van de mensenrechten in Iran is het voldoende als we kijken naar het aantal executies tijdens het bewind van de zogenaamd gematigde president Hassan Rouhani: tot nu toe zijn tijdens zijn ambtstermijn meer dan 3500 mensen geëxecuteerd. Dit regime past ook veel geweld toe tegen de demonstraties van het Iraanse volk in heel Iran sinds eind december 2017. Er zijn duizenden mensen gearresteerd, 50 demonstranten op straat doodgeschoten en velen doodgemarteld binnen de gevangenissen. Dhr. Quadras vertelde aan het eind dat wij in Europa naast de Iraanse mensen moeten staan, we moeten de staatshoofden van Europa laten weten dat Iran geen normaal land is om mee handel te drijven en dat er geen vrije verkiezingen bestaan. Het Iraanse regime is in feite een dictatuur.
Bijeenkomst voor een grote videoconferentie tegen executie en toenemende arrestatie . Deze werd op 15 december gehouden in de Event Plaza aan de Lange Kleiweg 86 te Rijswijk met het doel de schending van de mensenrechten en de export van terrorisme aan de kaak te stellen. Tegelijkertijd is deze videoconferentie in de stad Zwolle in de zaal Werkelaan 11 en in 42 andere steden in Europa gehouden. Aan de videoconferentie werd deelgenomen door Iraniërs en 300 activisten op het gebied van de mensenrechten, die met elkaar in verbinding waren. Naast de Iraanse gemeenschap in Nederland namen aan dit programma politici en mensenrechtenactivisten deel, onder wie dhr. Paulo Cazaca, voormalig lid van het Europees parlement uit Portugal, professor Henk de Haan, oud-lid van de Tweede Kamer, en mevrouw Anne Ferreirs, arts en mensenrechtenactiviste.
Familieleden van de politieke gevangenen van de massale executies in 1988 hebben de aanwezigen toegesproken en verzocht om misdadigers te berechten en gezegd dat dit de wens is van alle familieleden van 30.000 geëxecuteerden en dat zij zullen doorgaan totdat hun wens vervuld wordt. In dit programma werden ook beelden van de volksopstand in Iran getoond en hebben muzikanten prachtige en emotionele stukken gespeeld.
Deelname aan de vrouwenbijeenkomst in Parijs op 17 februari ter ondersteuning van de opstand van vrouwen in Iran. We namen hieraan deel op uitnodiging van de Iraanse verenigingen in Parijs. In dit programma werd gesproken over de situatie van Iraanse vrouwen: dat zij geen recht hebben op voogdij over haar kinderen, geen recht op een vrije keuze van studie, werk en kleding en dat zij verplicht een hoofddoek moeten dragen, maar dat zij ondanks alle beperkingen in opstand zijn gekomen tegen het regime, zodat de wereld hun stem van verzet tegen het fundamentalistische regime hoort. De bijeenkomst heeft ook steun betoogd aan honderden tijdens de opstanden gearresteerde vrouwen. Delegaties van vrouwen uit verschillende landen hebben aan de bijeenkomst deelgenomen en aan alle internationale vrouwengemeenschappen gevraagd om voor vrouwenrechten op te komen en het regime onder druk te zetten om arrestanten vrij te laten.
Internationale vrouwendag in Den Haag
Op zaterdag 3 maart werd in het partycentrum aan de Mr. P. Droogleever Fortuynweg 79 in Den Haag de Internationale Vrouwendag gevierd. Daar hebben we Iraanse vrouwen gesteund, die onder het fundamentalistische bewind van de moellahs lijden, gediscrimineerd worden, geen gelijke rechten hebben als mannen en gestenigd worden. Aan de viering werd ook deelgenomen door Afghaanse, Turkse en Koerdische vrouwen.
De vertegenwoordiger van de Iraanse vrouwenvereniging in Nederland heeft een toespraak gehouden over de uitoefening van repressie op vrouwen in Iran en hun dappere opstand tegen het regime geprezen. Ze zei dat vrouwen in alle protesten voorlopers waren en wij in het westen hen moeten steunen, voor hun rechten moeten opkomen en hun stem hier moeten laten horen.
Iraanse etnische minderheden, o.a. Koerden en Balochi die in hun traditionele kleding aan dit programma deel deelnamen, zijn het podium opgegaan om hun steun te betuigen aan de vrouwen in Iran.
Bij deze viering waren ook mensen van de gemeente Den Haag aanwezig; een van hen heeft een korte toespraak gehouden waarin hij Iraanse vrouwen steunde. Mevrouw Nasima, een vrouwenrechtenactiviste heeft een muziekstuk gespeeld.
Vieren van nationale vuurwerkfeest
Op 13 maart werd in Almere het nationale Iraanse Vuurwerkfeest gevierd. Dit feest vindt ieder jaar plaats op de laatste dinsdagavond.
Feest Nouroez
Op 1 april hebben we het Iraanse Oud- en Nieuwjaarsfeest (Nowroez) gevierd in het kader van een culturele aangelegenheid; daarvoor werden Iraanse vluchtelingen en sympathisanten van onze vereniging uitgenodigd. Met het vieren van Oud en Nieuw willen we de eeuwenoude nationale traditie, die een teken is van eenheid tussen alle etniciteiten van een land, levend houden. Het middeleeuwse regime van de geestelijken in Iran is tegen die nationale tradities en tegen elke vorm van feestvieren en blijdschap, vreugde en levendig zijn. Alle andere nationaliteiten die het Iraanse Oud en Nieuw kennen en vieren, zoals Afghanen, Irakezen en Turken, hebben deelgenomen aan de viering.
Daar werd ook een verklaring voorgelezen van gemeenschappen van jongeren sporters, leerkrachten en afgestudeerde Iraniërs over de schending van de mensenrechten en hun steun aan de volksopstand.
De vertegenwoordiger van vereniging van kunstenaars heette de gasten welkom en vertelde hen over de geschiedenis van Oud en Nieuw en het feit dat Iraniërs grote belangstelling hebben voor deze traditie. Daarna trad de populaire, in ballingschap levende Iraanse zangeres Ghisou Shakeri op. Ze heeft net als alle andere vrouwen geen toestemming om in Iran op te treden. Een groep jonge Koerden uit Turkije heeft voor de gasten prachtige muziek gemaakt en gezongen, hetgeen door de gasten heel mooi werd gevonden. Hun optreden was een teken van solidariteit en vriendschap tussen alle volkeren en etnische groepen.
Op 21 december werd het feest van Jalda-nacht (langste nacht van het jaar) en de nacht van solidariteit met Iraanse mensen gevierd. Iraniërs hebben het Jaldafeest in het kantoor van de vereniging in Den Haag georganiseerd. Ook dit is een eeuwenoud feest dat ieder jaar wordt gehouden. Families komen bij elkaar om de lange nacht gezellig met elkaar te vieren.
We hebben het Jaldafeest benut om enkele activiteiten te organiseren, o.a. een actie om op elke vrijdag en zaterdag handtekeningen te verzamelen tegen de repressie en het terrorisme die in Iran gaande zijn.
Tijdens dit programma hebben twee moeders van wie de kinderen geëxecuteerd zijn, toespraken gehouden en de aanwezigen gevraagd om de misdaden van het regime meer dan ooit openbaar te maken. Ook vroegen ze hen om deel te nemen aan de handtekeningenactie en door te gaan met openbare demonstraties in Europa om de schending van de mensenrechten in Iran aan de orde te stellen.
Viering van de Internationale Dag van de Arbeid op dinsdag 1 mei op het Malieveld in Den Haag. Dat werd gevierd samen met Nederlanders om de stem van de Iraanse arbeiders laten horen, die zelfs geen minimumloon genieten en veel loonachterstand hebben, niet goed verzekerd zijn, geen AOW hebben en toch nog worden lastig gevallen, gearresteerd, gevangengenomen en gemarteld om hun de mond te snoeren.
Het grote aantal op de Dag van de Arbeid aanwezige Iraniërs was de Nederlanders en de vakbonden opgevallen. Ze hebben onze acties voor de rechten van de Iraanse arbeiders gesteund.
Deelname van de Iraanse gemeenschap in Nederland aan de grote jaarlijkse bijeenkomst van de Iraanse oppositie in Parijs, waaraan circa 100.000 Iraniërs deelnemen. Tijdens deze bijeenkomst houden meer dan 400 parlementariërs, mensenrechtenactivisten en sympathisanten van de oppositie toespraken waarin de stem van de slachtoffers van het misdadige regime zo luid mogelijk wordt weergegeven om de aandacht van de internationale gemeenschap op de schending van de rechten van de mens te vestigen.
Vanuit alle hoeken van Amerika en Europa komen Iraniërs naar Frankrijk om hand in hand en solidair op te komen voor de mensenrechten in Iran, martelingen en executies te veroordelen en tegen de wereldbevolking te zeggen, dat het regime van Iran als onmenselijk veroordeeld moet worden. Uit Nederland zijn Iraniërs met 20 bussen en honderden auto’s naar Parijs afgereisd om de bijeenkomst bij te wonen. Ook zijn er veel asielzoekers die recentelijk Iran hebben verlaten meegegaan en zijn zij tijdens de bijeenkomst op het podium gekomen om hun vreugde over zo’n bijeenkomst en de vlucht uit Iran te uiten.
Het regime probeerde zijn terroristen in België en andere Europese landen tijdens de bijeenkomst een bomaanslag te laten plegen, maar ze werden in België opgepakt. Sluiting van alle ambassades van het regime in Europa, waar terrorisme wordt verspreid en dissidenten worden vermoord, en uitzetting van diplomaat-terroristen naar Iran, zijn enkele van de verzoeken van de Iraanse gemeenschappen en onze vereniging.
Zitting van 4 oktober in het Europese parlement waarin om de veroordeling van het terrorisme van het regime buiten Iran is verzocht. Voorstanders van de rechten van de mens onder de politici die aan de zitting deelnamen hebben in hun toespraken de terroristische activiteiten van het regime in het Midden-Oosten, Europa en Amerika aan de kaak gesteld en om sluiting van de ambassades in verschillende landen gevraagd. Ze zijn van mening dat de terreur in het buitenland en de repressie in Iran gestopt, en de stakingen en protesten van het volk gesteund moeten worden. De Belgische journalisten hebben van de zitting verslag gemaakt.
De zitting vond plaats in het Résidence Palace. De volgende deelnemers hebben er een toespraak gehouden:
- Robert Torricelli, voormalig senator van de VS
- Lord Carlile, Engels parlementslid
- Alejo Vidal Quadras, Spaans politicus
- Giulio Terzi, Italiaans minister van Buitenlandse Zaken
- Claude Moniquet, Belgisch journalist
Spoeddemonstratie in Frankrijk op zaterdag 6 januari. Iraanse mensenrechtencomités hebben een spoed demonstratie georganiseerd om de vreedzame demonstraties die in heel Iran aan de gang waren te ondersteunen. Ze verzochten ook de internationale gemeenschap om de aandacht te vestigen op deze demonstraties en om het regime onder druk te zetten, arrestaties en mishandelingen van demonstranten te stoppen. Leden van de Iraanse gemeenschap in Nederland zijn met hun Nederlandse vrienden naar Parijs gegaan om deel te nemen aan deze grote demonstratie.
Spoeddemonstratie in Bern, Zwitserland, op maandag 2 juli uit protest tegen de reis van de misdadiger Hassan Rouhani naar Zwitserland. Er zijn tijdens zijn ambtstermijn al meer dan 3000 onschuldige Iraniërs geëxecuteerd.
We hebben de begrafenis en herdenking van twee verzetsvrienden, Aziz Chopani en Saied Oeliaie, bijgewoond. Ze hebben in alle acties en demonstraties de stem van het volk laten horen. Helaas konden ze het vrije Iran dat ze altijd gewenst hadden niet meemaken en zijn ze in Nederland overleden. We hebben hen herdacht op de begraafplaats en ook op kantoor. Veel Iraniërs hebben de herdenking van hun landgenoten bijgewoond en nabestaanden gecondoleerd.
Deelname aan de grote demonstratie in Brussel op het Schumannplein. Op maandag 19 november ter ondersteuning van en in solidariteit met de landelijke demonstraties van arbeiders en leerkrachten en ook ter veroordeling van de toename van arrestaties, repressie en executies door het Iraanse regime.
We zijn iedere sympathisant van onze organisatie dankbaar. Ze hebben de meeste en beste ondersteuning aan ons verleend, met name mevrouw Bil. We zijn trots op de morele en materiële hulp van jullie allemaal.
En we bedanken alle vrijwilligers die in heel 2018 tijd hebben vrijgemaakt om ons in alle openbare campagnes te helpen. We hopen dat alle politieke gevangenen worden vrijgelaten, er verandering komt in Iran, de executies stoppen, er een einde komt aan folteringen, leed en het zaaien van dood en verderf, zodat liefde, vrijheid en de glimlach herboren worden in Iran.
Financiële verantwoording
Financieel beheer is een van de randvoorwaarden voor stichting steun mensenrechten stop maatschappelijk geweld in 2018 geweest. Uitgangspunten voor het financieel beheer zijn transparantie, verantwoording en verantwoordelijkheid en zorg voor continuïteit. Het financieel beleid van de stichting steun mensenrechten stop maatschappelijke geweld bestaat uit vrijwillige giften en hulp van mensen.
Stichting Steun mensenrechten
Balans per 31 december 2016
| 31-dec-18 | 31-dec-17 | |
| € | € | |
| Materiale vaste Activa | 6.989,00 | 1200 |
| vorderingen | 0.00 | 0.00 |
| Liquide middelen | 10363,29 | 7.949,48 |
| Totaal | 17352,29 | 9.149,48 |
| Passiva | ||
| Eigen vermogen | 10.402,29 | 2.199,48 |
| Kortlopende schulden | 6950,00 | 6.950,00 |
| 17.352,29 | 9.149,48 | |
| Resultaatrekening over: | 2018 | 2017 |
| Ontvangsten | ||
| Ontvangen Giften Donaties en interesse | 154.656,03 | 121.660,89 |
| Overige baten | 0.00 | 0.00 |
| Totaal | 154.656.03 | 121.660,89 |
| Lasten | ||
| Internationale bijeenkomsten | 30.997,79 | 24.455,65 |
| Nationale bijeenkomsten | 38.990,00 | 26.490,00 |
| Demonstraties en Acties | 28.760,00 | 14.160,00 |
| Mediavoorlichtinge mailing | 11.850,00 | 6.700,00 |
| Totaal besteed aan doelstelling | 110597,79 | 71.805,65 |
| Kosten eigen werving | 10935,77 | 8.415,45 |
| Overige uitgaven | 0.00 | 0.00 |
| Totaal besteed aan fondswerving | 10935,77 | 8.415,45 |
| Kosten beheer en administratie | ||
| Huisvestingskosten | 16086,34 | 14.460,26 |
| Afchrijvingen | 1000,00 | 3.000,00 |
| Beheerkosten | 1313,84 | 1.078,24 |
| Vervoerkosten vrijwilligers | 4960,68 | 4.085,72 |
| Fianaciele baten en lasten | 1558,80 | 1.191,98 |
| 24919,66 | 23.816,20 | |
| Bijzondere baten en lasten | 0,00 | 0,00 |
| Resultaat Stichtingsjaar | 8202,81 | 17.623,59 |