Voorwoord
We begonnen 2021 met het Corona-virus, wat de nieuwjaarsvieringen in januari overschaduwde. Het dodental als gevolg van de Corona pandemie was wereldwijd sterk gestegen. In Iran voerde de regering een beleid om tot groepsimmuniteit van de samenleving te komen en kondigde een verbod af op de import van vaccins uit Europese landen.
De Iraanse regering wilde enerzijds arbeiders, ambtenaren en andere sectoren van de samenleving niet zodanig betalen dat zij in hun levensonderhoud konden voorzien en was anderzijds bang voor volksopstanden. Door quarantainewetten niet te handhaven, veroorzaakte Khamenei zelf een bloedbad in de samenleving, doordat het coronavirus vrijelijk zijn gang kon gaan. Volgens de statistieken liep het aantal coronaslachtoffers in Iran onder het bewind van het geestelijk regime op tot meer dan een half miljoen mensen.
Iran 2021 in vogelvlucht
Er zijn veel redenen voor de droogte en het watertekort in Iran, maar een van de belangrijkste is volgens deskundigen de aanleg van veel onnodige dammen, veelal uitgevoerd door de Revolutionaire Garde, zonder de nodige expertise en alleen om veel geld te verdienen. Daarom is deze milieuramp in Iran grotendeels veroorzaakt door de Khatam al-Anbiya tak van de IRGC. Deze instantie van de IRGC heeft bijna alle infrastructurele en grootschalige economische projecten in beheer, waarbij financieel profijt voorop staat.
Zo werden er veel ongecontroleerde dammen door de IRGC gebouwd in de langste rivier van Iran, de Karun in de provincie Khuzestan. Deze dammen hebben voor veel problemen gezorgd voor de mensen die van dit rivierwater afhankelijk zijn.
Het opdrogen van de Karun en de infiltratie van zout water in het land veroorzaakten niet alleen de vernietiging van bestaande vegetatie, maar de bewoners van de zuidelijke provincies kregen ook te maken met problemen in de drinkwatervoorziening. Het heeft de landbouw onmogelijk gemaakt en onherstelbare economische verliezen veroorzaakt.
Om deze redenen organiseerden de mensen van Khuzestan op 15 juli 2021 demonstraties en gingen de straat op. Het regime reageerde op de opstand van deze dorstige mensen door met scherp te schieten. Bij de protesten kwamen veertien jongeren in verschillende steden in de provincie Khuzestan om het leven, een aantal raakte gewond en velen werden gearresteerd en naar de gevangenis gestuurd.
De protesten, die bijna twee weken duurden, werden gesteund en gevolgd door de mensen van andere provincies, waaronder Teheran, Kermanshah, Isfahan, Bushehr, Lorestan, Koerdistan, Oost-Azerbeidzjan en Alborz.
De Zayandehrud rivier is, met een lengte van meer dan 400 km in de provincie Isfahan, een van de meest waterrijke rivieren op het centrale plateau van Iran en sinds de oudheid een symbool van leven voor de mensen van Isfahan. Deze rivier is opgedroogd door hetzelfde verkeerde en roofzuchtige beleid van de regering en de beleidsuitvoerders. Boeren die genoeg hadden van de vele anti-milieumaatregelen van de autoriteiten, verzamelden zich op 8 november 2021 op de droge bedding van de Zayandehrud-rivier en scandeerden leuzen als protest tegen het stopzetten van hun waterrechten.
De mensen van Isfahan schoten de boeren te hulp en er vonden grote demonstraties plaats in hetzelfde gebied. De regering reageerde, zoals gewoonlijk, door met scherp te schieten op de boeren en mensen die hen steunden.
De onderdrukkende macht gebruikte traangas en jachtgeweren om demonstranten te verspreiden. Veel deelnemers en boeren werden geraakt door jachtgeweren en sommigen verloren hun gezichtsvermogen.
In het afgelopen jaar zijn de mullahs wereldleider gebleven in het aantal executies.
Volgens gepubliceerde statistieken door Javid Rahman, de speciale VN mensenrechten rapporteur voor Iran, zijn in 2021 ten minste 280 mensen in Iran opgehangen. Mensenrechtenorganisaties hebben verklaard dat 88% van de executies niet door het regime wordt gemeld.
“De meeste vrouwen in Iran worden geëxecuteerd op beschuldiging van moord met voorbedachte rade, terwijl zij zichzelf wilden verdedigen tegen verkrachting of huiselijk geweld”, zegt Julia Bourbon Fernandez, woordvoerder van “All Together Against the Death Penalty” in een interview met AFP. “Deze vrouwen pleegden moord in de context van ongelijke gender en juridische omstandigheden”, voegde zij eraan toe.
Onder de regering van de mullahs zijn vrouwen tweederangs burgers geworden. De onderdrukkende, patriarchale en vrouwen hatende regering vaardigt wetten uit waardoor vaders, echtgenoten en broers gemakkelijk de vrouwen en meisjes van ons land kunnen doden. Zij weten dat ze gesteund en beschermd worden door de anti-vrouwen, anti-humanitaire en reactionaire wetten van de mullahs. Zij hebben geen angst voor straf. In dit verband zijn in de loop van 2021 ten minste 24 eerwraakmoorden op vrouwen door hun eerstegraads familieleden gemeld.
Genderdiscriminatie is systematisch en legaal in het huidige Iran. Volgens de anti-vrouwenwetten in Iran heeft de rechterlijke macht de getuigenis van twee vrouwen in een rechtbank gelijkgesteld aan de getuigenis van één man. Ook het bloedgeld van een vrouw, in geval van moord, is gelijkgesteld aan de helft van het bloedgeld van een man.
“Onder de heerschappij van de mullahs leven meer dan tien miljoen gezinnen onder de armoedegrens, terwijl het land veel natuurlijke hulpbronnen, mijnen, olie en gas heeft” (Mehdi Asgari, Volksvertegenwoordiger uit Karaj, een centrale stad in Iran, zondag 10 december 2021).
Kinderen die in arme gezinnen worden geboren, komen, als ze deze kans al krijgen en niet verkocht worden vanwege de armoede van hun ouders, op vijf- of zesjarige leeftijd op gevaarlijke straten terecht om een deel van de gezinsuitgaven te dekken. Deze kinderen gaan op straat een bitter lot tegemoet. Ze krijgen geen onderwijs en worden elke dag bedreigd, beledigd en vernederd.
Sommigen van hen verzamelen afval in de stad. Anderen werken als “kulbar”, wat voor kinderen een erg zware fysieke activiteit is. Kulbars zijn mensen die zware lasten op hun rug dragen om zo in hun levensonderhoud te voorzien.
In 2021 werden ten minste 219 Koerdische kulbars gedood of gewond, van wie ten minste vier kinderen onder de 18 jaar.
2021 was een jaar van wijdverbreide schendingen van de rechten van etnische en religieuze minderheden in Iran. De voortdurende onderdrukking van deze minderheden maakt deel uit van de vooraf afgesproken agenda van alle regeringen die tot dusver in Iran zijn aangetreden.
In het rapport van Javid Rahman staat dat de executie van minderheden in Iran in de loop van 2021 is toegenomen en dat ten minste 50 Koerden en 40 Baluchis door de middeleeuwse mullahs zijn geëxecuteerd.
Volgens het Centrum voor Democratie en Mensenrechten van Koerdistan zijn meer dan 500 mensen gearresteerd, ondervraagd en naar de gevangenis gestuurd op grond van politieke beschuldigingen.
In de loop van het afgelopen jaar is de druk op christelijke bekeerlingen in Iran enorm toegenomen. Voor de agenten van het Iraanse regime is het gebruikelijk geworden als overheidsfunctionarissen de huizen van christelijke bekeerlingen binnen te vallen en alles wat met het christendom te maken heeft in beslag te nemen. De bekeerlingen worden vervolgd, het drukken en verspreiden van de christelijke bijbel in het Perzisch is verboden en hun kerkdiensten worden verhinderd.
Het dictatoriale regime van de mullahs heeft vanaf het allereerste begin van zijn heerschappij intellectuelen, dichters en schrijvers streng gecensureerd en onderdrukt om de verspreiding van echt nieuws en onthullingen over onderdrukking door het regime te voorkomen.
In 2021 zagen we ook de intensivering van politieke verstikking en censuur. Het verstoren van radiozenders en internet, het beperken van de toegang tot internet, het veroordelen van gevangengenomen schrijvers en intellectuelen uit de Iraanse samenleving en hun eliminatie door gevangenisstraf, zijn slechts enkele van de vele pogingen van de regering om de verspreiding van echt nieuws te blokkeren en critici en dissidenten het zwijgen op te leggen.
Veel schrijvers zitten nu onder zeer moeilijke omstandigheden in de gevangenis. In veel gevallen kregen de gevangenen geen toestemming om medicijnen te ontvangen via hun familieleden.
In een tijd van groeiende protesten en demonstraties door het Iraanse volk en opkomende legitieme vakbondseisen, besloot de Opperste Leider van het Iraanse regime, die niet wilde voldoen aan de politieke, economische en sociale eisen van de samenleving, Ebrahim Raisi als de achtste president van de regering te benoemen. Ebrahim Raisi was een van de leden van de “Commissie des Doods” ten tijde van de massamoord in 1988 op politieke gevangenen. Met deze benoeming poogde de opperste leider het volk verder te onderdrukken.
Ebrahim Raisi heeft altijd hoge posities in de rechterlijke macht bekleed. In zijn laatste functie was hij hoofd van de rechterlijke macht van het land. Hij was eerder veel bekritiseerd door mensenrechten activisten en mensenrechten organisaties wegens zijn veroordelingen en executies. Hij werd door Khamenei tot president van het land aangesteld, louter om mensen te intimideren en de vastberadenheid van de regering voor verdere onderdrukking naar voren te brengen. Zijn missie is om strenger om te gaan met de oppositie en demonstranten.
Ebrahim Raisi staat bekend als symbool voor onderdrukking en is iemand die met zijn handtekening voor de dood van vele leden van de oppositie zorgde. De benoeming van Ebrahim Raisi door de opperste leider tot president van het land is een signaal van onverschilligheid en negering ten opzichte van de zorgen van internationale mensenrechtenorganisaties en het Iraanse volk, die altijd de prominente rol van Raisi bij executies en repressie hebben benadrukt.
De grootschalige minachting van het volk voor deze nepverkiezing dwong het regime het aantal ongeldige stembiljetten openbaar te maken. Dit waren er ongeveer 4 miljoen, zelfs meer dan het aantal stemmen dat de tweede kandidaat van de regering kreeg. In deze cijfers is de verkiezingsfraude en manipulatie van de stembussen niet mee gerekend. Het werkelijke aantal ongeldige stemmen is nog aanzienlijk hoger. Het beschikbare bewijsmateriaal heeft tot gevolg gehad dat, in tegenstelling tot de perceptie van de Velayat-e-Faqih-regering, mensen meer dan ooit hun toevlucht hebben genomen tot landelijke demonstraties en protesten.
Activiteiten van de Stichting in 2021
Als reactie op alle tragedies die ons land en onze mensen in deze moeilijke periode ondergaan, vinden we het onze verantwoordelijkheid en plicht om de golf van executies, vooral die van vrouwen, jongeren, kinderen en politieke gevangenen, te proberen te stoppen. Hiervoor hebben we in alle campagnes samenwerking en teamwerk voorop gezet, waarmee we veel successen hebben geboekt.
Ondanks de Corona omstandigheden zijn we het afgelopen jaar met onze vrijwilligers tijdens online en persoonlijke bijeenkomsten (volgens alle gezondheidsprotocollen) op nieuwe ideeën gekomen. We zijn erin geslaagd deze met de hulp van onze vrijwilligers uit te voeren, wat heeft geleid tot uitbreiding en toename van onze activiteiten.
In dit verband noemen we de volgende activiteiten: campagnes voeren, demonstraties houden, protestacties houden, boekentafels en grote tentoonstellingen in verschillende steden organiseren, onlinebijeenkomsten door heel Nederland houden, aan internationale bijeenkomsten deelnemen, campagnes ter ondersteuning van de protesten van het Iraanse volk tegen het geestelijke regime voeren en op deze manier de voortdurende mensenrechtenschendingen in Iran openbaren en onder de aandacht te brengen.
Een ander effect van deze activiteiten was onze actieve communicatie met internationale mensenrechten autoriteiten en organisaties en de nationale televisie van Iraniërs in ballingschap. We proberen hiermee de politieke verstikking en censuur van het mullahs’ regime tegen te werken. We hebben ook met verschillende groepen in onze campagnes actieve face-to-face communicatie gehad. Zo deden we een beroep op de bevolking van Nederland en Europa en de internationale mensenrechten gemeenschap de betreurenswaardige mensenrechten situatie in Iran scherper aan te kaarten. We hebben hen geïnformeerd en zijn erin geslaagd hun steun te verkrijgen, in het bijzonder voor het beëindigen van de executies in Iran, voor een vrije pers en voor de vrijlating van mensenrechten activisten uit de gevangenis.
We ontvingen met behulp van familieleden van slachtoffers en gevangenen veel foto’s en ander documentatie materiaal. Deze documenten hebben we onder de aandacht gebracht van de mensenrechten afdeling van het Ministerie van Buitenlandse Zaken en andere mensenrechten en internationale organisaties om de druk op het Iraanse regime op te voeren.
Onze acties en activiteiten zijn een afgeleide van de ontwikkelingen in Iran. We proberen zo snel en passend mogelijk te reageren op de behoeften van dat moment, in termen van ondersteuning van de onderdrukten in Iran. Hiervoor voeren we doelgerichte activiteiten uit, zodat we levens van de onderdrukten in Iran met de nodige praktische maatregelen kunnen redden.
Nederlandse burgers hebben ons op deze gebieden veel geholpen. Zij hebben onze activiteiten in de publieke ruimte goed ondersteund door onze vrijwilligers aan te moedigen om door te gaan. Deze vrijwilligers hebben de taak om wat er vandaag in Iran gebeurt bloot te leggen en mensen hierover te informeren. Dit geeft ons allemaal extra motivatie om door te gaan met ons werk.
Velen hebben ons geholpen bij het publiceren van onze brochures en boeken. Sommigen van hen hebben ons geholpen bij het vertalen van teksten, om mensen in Nederland beter te begrijpen en om onze pijn en behoeften beter over te brengen. We bedanken ook al diegenen die met hun financiële bijdragen aan de voortgang van ons werk hebben bijgedragen.
Wij zijn een instelling die gelooft in de energie van het individu, in onderling vertrouwen en in collectieve inspanning en samenwerking. Op basis van deze fundamenten kunnen we steeds effectiever in deze moeilijke omstandigheden blijven werken en waardevolle prestaties leveren. In een pandemische situatie is het ons gelukt om de aandacht van de Nederlandse bevolking, de pers en politieke en maatschappelijke persoonlijkheden op onze doelen te vestigen, ondanks het gruwelijke nieuws uit Iran. De veroordeling van het Iraanse regime in de internationale gemeenschap, evenals het isolement van het executieregime in Iran, behoren tot onze belangrijkste prestaties.
Ali Khamenei’s opdracht om geen internationaal goedgekeurde en vertrouwde vaccins zoals Pfizer, Moderna en Astra Zeneca te gebruiken, leidde tot een grote catastrofe in Iran. De omvang van de Corona-ramp is schrikbarend: het aantal slachtoffers overstijgt de half miljoen.
Om de weerloze bevolking van Iran tegen het dodelijke coronavirus te beschermen en de nalatigheid van het regime bij de introductie van vaccins en de grootschalige diefstallen van wel verstrekte vaccins aan het licht te brengen, hebben we de volgende stappen ondernomen:
- We hebben zowel online als fysiek ontmoetingen en campagnes georganiseerd en de relevante internationale mensenrechten organisaties op de hoogte gebracht van de brute en grootschalige onderdrukking van het Iraanse volk.
- We hebben een grote bijeenkomst tegenover de Tweede Kamer in Den Haag gehouden, gericht op het recht op vaccinatie met goedgekeurde internationale vaccins (een natuurlijk recht voor ieder mens ter wereld), welk recht het regime de Iraniërs heeft onthouden. Zo hebben we de parlementsleden gewaarschuwd voor meer dan een half miljoen coronadoden in Iran.
In 2021 hebben we onze online leer-activiteiten drastisch verbeterd. Zo konden we grootschalige mensenrechtencampagnes met zowel Nederlandse als internationale mensenrechten groepen lanceren voor de rechten van de mens in Iran.
Naast online contacten hebben we ook wekelijks en in beperkte kring – met inachtneming van de gezondheidsprotocollen op ons kantoor – persoonlijke ontmoetingen gehad met onze vrijwilligers en vertegenwoordigers van Nederlandse groeperingen.
Na de derde vaccinatieronde zijn onze vrijwilligers in verschillende steden weer de straat op gegaan om de Nederlandse burgers informatie te verschaffen over de onderdrukking van vrouwen, de benarde situatie van kinderen die arbeid verrichten, executies en andere misdaden die door het regime worden begaan.
Zoals reeds gezegd, is vanwege politieke verstikking, censuur en onderdrukking van intellectuelen en journalisten, alsmede het monopolie van de staatsmedia, de mogelijkheid om accuraat en echt nieuws in Iran uit te zenden uiterst gering. Daarom hebben we een groot deel van onze kracht en mogelijkheden op dit gebied aangewend.
Ons belangrijkste doel is het echte nieuws over Iran te helpen verspreiden en gericht over te brengen aan internationale mensenrechtenorganisaties om zo druk uit te oefenen op het heersende regime in Iran.
Van 12 tot 15 augustus 2021 hebben we, ter ondersteuning van onafhankelijke media buiten Iran, deelgenomen aan de driedaagse campagne om donateurs te vinden voor de onafhankelijke nationale media. Met deze driedaagse actie hebben we ons steentje bijgedragen aan onafhankelijke media, die het publiceren van ongecensureerd nieuws, het openbaar maken van de misdaden van de regering van de mullahs en het weergeven van de stem van verschillende lagen van het Iraanse volk tot hun belangrijkste doelen stellen.
Daarbij rekenen we vooral op de hulp van onze vrijwilligers in Iran. Hun gedocumenteerde en gevarieerde nieuws dat meestal vergezeld gaat van documenten, foto’s en video’s, sturen wij naar de vrije Iraanse media ter publicatie teneinde de regering te ontmaskeren.
Volgens nieuws dat we uit betrouwbare bronnen en van onze vrijwilligers in Iran hebben ontvangen, heeft het regime van de mullahs in het geheim de graven vernietigd van martelaren en vrijheidsstrijders die zijn geëxecuteerd tijdens het bloedbad van de zomer van 1988. Het doel van deze onmenselijke daad van de mullahs is om bewijsmateriaal van deze misdaad tegen de menselijkheid uit te wissen.
Uit protest tegen deze onmenselijke daad en om deze nieuwe misdaad van het fascistische regime in Iran aan het licht te brengen, hebben we op maandag 26 april 2021 een protestactie gehouden voor het Internationaal Gerechtshof in Den Haag.
De provincie Sistan en Baluchestan in het zuidoosten van Iran is een van de meest achtergestelde provincies van het land, waar twee etnische groepen wonen, de Sistani en Baluchi. In deze provincie hebben mensen geen minimale basisvoorzieningen. Armoede, werkloosheid en gebrek aan gezondheids- en onderwijsinstellingen zijn slechts enkele voorbeelden van de problemen van de inwoners van deze provincie. Naar verluidt zijn de levens van inwoners van meer dan vijfhonderd dorpen in deze provincie in gevaar door gebrek aan drinkwater.
Op maandag 22 februari, toen deze achtergestelde en kansarme mensen protesteerden, werden ze aangevallen en beschoten door de Revolutionaire Garde.
Volgens de campagne van de Baloch-activisten zijn er meer dan 50 doden en gewonden gevallen.
Het hoge dodental en het brute geweld van regeringstroepen hebben mensen in deze verarmde provincie woedend gemaakt. In steden zoals o.a. Iranshahr, Khash, Sarjangal en Zahedan gingen mensen de straat op om de bevolking uit het district Saravan te steunen. Zij hebben leuzen tegen de regering gescandeerd.
In den Haag hielden we op 27 februari op het Plein een protestactie om hiermee onze solidariteit met en steun voor deze onderdrukte landgenoten te uiten. In deze protestactie steunden de sprekers de achtergestelde mensen van Saravan en Sistan en Baluchestan. Zij veroordeelden ook de misdaden van het regime en het doden van de Baloch-jongeren. De demonstranten riepen de internationale organisaties op om deze bloedige misdaad van de mullahs te veroordelen en te onderzoeken.
Een van de grootste slachtoffers van de heerschappij van de mullahs in Iran in de afgelopen veertig jaar, en in toenemende mate tijdens het huidige presidentschap van Raisi, is de mensenrechten situatie in Iran. Er zijn wijdverbreide en aanhoudende schendingen van de mensenrechten begaan in velerlei opzichten (economisch, sociaal en aangaande het milieu) door de religieus-fascistische regering die aan de macht is in Iran. In dit verband hebben we vele online en fysieke conferenties gehouden om de aandacht van internationale organisaties op dit grote probleem te vestigen.
Onze stichting woonde op 11 maart een internationale online bijeenkomst bij om te protesteren tegen mensenrechtenschendingen in Iran. Een van onze bestuursleden sprak de aanwezigen toe.
De sprekers riepen op tot internationaal toezicht en grotere betrokkenheid van internationale organisaties en persoonlijkheden op het gebied van mensenrechten in Iran. Zij vroegen ook druk uit te oefenen op het repressieve regime van de mullahs, verwijzend naar de grove mensenrechtenschendingen die stelselmatig door de regering worden gepleegd op de onderdrukte samenleving van Iran.
Gelijktijdig met de mensenrechten conferentie van het Europees Parlement op dinsdag 7 december, hielden we ook een bijeenkomst voor het Europees Parlement in Brussel om te protesteren tegen de verzoeningstendensen ten opzichte van de religieuze dictatuur in Iran en de ongekende repressie in Iran. Met deze actie wilden we het Europees Parlement en zijn regeringen oproepen meer aandacht te besteden aan de betreurenswaardige en zorgwekkende mensenrechten situatie in Iran. Twee parlementsleden namen deel aan de demonstratie en spraken hun steun uit aan het Iraanse volk.
Op 5 maart 2021 tussen 16.00 en 17.30 uur werd een online bijeenkomst gehouden ter gelegenheid van “Internationale Vrouwendag”, georganiseerd door vrouwenrechten activisten in Italië. Onze bestuursleden en een aantal vrijwilligers hebben deelgenomen aan deze conferentie en onze steun betuigd. Verschillende vrouwen in het Italiaanse parlement, waaronder Isabella Touvagliri en Chiara Jribaido, evenals vrouwenrechten adviseur Anna Montini, burgemeester Laura Zojia en Maria Perone spraken ook over het thema “vrijheid van meningsuiting”. De sprekers vroegen meer aandacht van de internationale gemeenschap voor de situatie van vrouwen in Iran en voor de toenemende onderdrukking van vrouwen door de regering. Ze zeiden ook dat het een teken van trots is dat Iraanse vrouwen de afgelopen 40 jaar het voortouw hebben genomen in de strijd tegen de fundamentalisten.
Tijdens de toespraken werd ook vermeld dat alleen al tijdens het presidentschap van Rouhani minstens 114 vrouwen zijn geëxecuteerd.
In andere toespraken werd afschuw geuit over de huwelijksleeftijd voor meisjes, die door de mullah’s op 9 jaar was gesteld en na talrijke protesten werd verhoogd tot 13 jaar. Meisjes worden meestal door armoede nog steeds gedwongen te trouwen.
In 2021 hebben we middels verschillende acties de onderdrukking blootgelegd die de regering stelselmatig Iraanse vrouwen aandoet. We hebben tevens onze informatie over de onderdrukking van vrouwen naar internationale mensenrechten organisaties gestuurd.
De mullahs hebben de ellende in ons land zover gebracht dat de mensen in de provincie met de grootste rivier van Iran geen water hebben voor de landbouw of zelfs maar om te drinken. De zuidelijke provincie Khuzestan is naast het centrum van de Iraanse olieproductie, een van de waterrijkste provincies in Iran door de vijf grote rivieren die het gebied doorstromen. Het misleidende en onmenselijke beleid van de mullahs heeft helaas tot de situatie geleid dat mensen bij een hitte van boven de 50 graden Celsius geen drinkwater meer hebben.
Om deze reden protesteerden de inwoners van deze provincie en het antwoord van de regering op de rationele eisen van deze mensen was, zoals altijd, hen neer te schieten en te doden, terwijl de mensen slechts vroegen om betere drinkwater voorziening.
Tijdens deze protesten, die door veel mensen in andere steden werden gesteund, werden minstens 14 mensen doodgeschoten; veel demonstranten raakten gewond en werden gearresteerd en naar de gevangenis gestuurd.
Ter ondersteuning van de bevolking van Khuzestan en als protest tegen de brute en hevige onderdrukking van jongeren die de straat op gingen om drinkwater te vragen, hielden we op maandag 26 juli een protestactie voor de hoofdingang van de Tweede Kamer in Den Haag.
Het doel van deze actie was om een regering aan de kaak te stellen die zelfs bij temperaturen boven de 50 graden Celsius met kogels op de dorst van de demonstranten reageert.
Oproep tot boycot van de verkiezingen
Om het Iraanse volk zoveel mogelijk te onderdrukken en hun protesten en demonstraties tegen de dictatoriale regering van Velayat-e Faqih tegen te werken, besloot Khamenei in het afgelopen jaar Ibrahim Raisi tot president van het land te benoemen. Ibrahim Raisi is één van de belangrijkste daders van het bloedbad op politieke gevangenen in 1988 en een van de sleutelfiguren in de “Commissie des Doods” geweest.
Uit protest tegen deze benoeming hebben we op zaterdag 29 mei een demonstratie gehouden op het Damplein in Amsterdam, met inachtneming van de maatregelen tegen de verspreiding van Corona. Tijdens deze actie, die van 15.00 tot 17.00 uur plaatsvond, veroordeelden de sprekers met klem de benoeming van de hoofdbeul van het bloedbad van 1988 en een van de belangrijkste daders van misdaden tegen de menselijkheid in Iran. Hij had een directe rol in het bloedbad van 30.000 politieke gevangenen in 1988 en het bloedbad van 1.500 mensen in November 1998.
Tegen de benoeming tot president van Iran door Khamenei van Ibrahim Raisi, een van de meest invloedrijke leden van het doodseskader in de zomer van 1988, hebben we ook op donderdag 17 juni van 15.00 tot 18.00 uur voor de ambassade van de mullahs in Den Haag gedemonstreerd. Dit bleef niet onopgemerkt voor de Nederlandse pers en bevolking. Een verslaggever van het ANP nam deel aan het protest en interviewde enkele deelnemers die voormalig politiek gevangene zijn geweest of van wie familieleden en geliefden onder verantwoordelijkheid van de regering en de president zijn geëxecuteerd.
Dit nieuws werd op vrijdag 18 juni ook op de site van Algemene Dagblad gepubliceerd. De film en de foto’s van deze demonstratie werden vervolgens naar de nationale, onafhankelijke media gestuurd ten behoeve van bredere reflectie en informatie voor de bevolking van Iran en andere delen van de wereld.
De Iraanse gemeenschap in ballingschap veroordeelde unaniem de benoeming van een van de daders van het bloedbad van 1988. Zijn benoeming door de Opperste Leider van het Iraanse regime is bedoeld om de georganiseerde repressie in Iran te institutionaliseren. En dit werd gezien als zeer zorgwekkend.
Aangezien deze dader van het bloedbad van 1988 door een onafhankelijk internationaal tribunaal moet worden berecht, werd op woensdag 30 juni van 15.00 tot 17.00 uur een mensenrechtenprotest gehouden om aan te dringen op de berechting van deze dader. Deze demonstratie was ook bedoeld om steun te betuigen aan de nabestaanden van vier slachtoffers van het bloedbad, die zich momenteel in Nederland bevinden. Zij hebben op dezelfde dag bij het Internationaal Strafhof in Den Haag gedetailleerde informatie, foto’s van het bloedbad en andere documenten voor een aanklacht tegen Raisi aan het Strafhof overhandigd.
Op dinsdag 3 augustus, de dag dat de opperste leider Khamenei het presidentschap van de beul Raisi officieel goedkeurde door hem per decreet tot president te benoemen, protesteerden we tegen deze onmenselijke daad. Tijdens deze demonstratie riepen we ook weer op tot het aanspannen van een rechtszaak en benadrukten we dat deze misdadiger door het Internationale Strafhof in Den Haag berecht moet worden. Ook hebben we onze steun betuigd aan de bevolking van Khuzestan die wegens watertekort de straat was opgegaan. Hiervoor hielden we een grote demonstratie tegenover de Tweede Kamer in Den Haag, met inachtneming van de Corona maatregelen.
Vanaf de vroege ochtend hielden we een grote tentoonstelling van foto’s van martelaren voor een vrij Iran en van vele slachtoffers van de misdaden van de mullahs en van Raisi. Onze foto expositie en acties werden positief onthaald door voorbijgangers. Zij wensten ons succes en betuigden hun medeleven met ons en het Iraanse volk.
De sprekers op de bijeenkomst waren erg verontwaardigd over de presidentsbenoeming van de moordenaar van 1988. Zij kondigden aan dat ze hun uiterste best zouden doen om alle daders van het bloedbad ter verantwoording te roepen voor de rechter en internationale tribunalen. Een aantal sprekers was familie van de in 1988 vermoorde personen en riep bij het herdenken van hun dierbaren op tot gerechtigheid en de opheffing van de immuniteit van de heersende criminelen in Iran. Aan het einde van de bijeenkomst vond een grote mars plaats.
Op dinsdag 21 september hielden we een demonstratie op het Lange Voorhout in Den Haag om te protesteren tegen de online toespraak van de benoemde president van het regime in Teheran tijdens de Algemene Vergadering van de VN.
De demonstranten vroegen de internationale gemeenschap de moordenaar van de kinderen van het Iraanse volk geen toestemming en gelegenheid te geven om de Algemene Vergadering van de VN toe te spreken.
Veel demonstranten, met foto’s van hun geliefden die door de regering van de mullahs zijn geëxecuteerd, kondigden aan dat ze de rechtvaardigheidsbeweging van het Iraanse volk tot het einde toe zouden voortzetten, totdat alle criminelen voor de rechter zijn gesleept.