07 jan 2019 – Bij het begin van 2018 werd Iran overspoeld door protesten tegen het regime en de wereld keek toe. Deze protesten hielden het hele jaar en ook bij de start van 2019 aan, zij het met veel minder media aandacht.
Deze voortdurende protestbeweging is de grootste sinds de opstand van 2009 en wellicht sinds de revolutie van 1979. Het regime is in zijn hart geraakt en dit brengt het land op de rand van enorme sociale veranderingen. Het is ook in de VS en het gehele Westen duidelijk geworden dat het Iraanse regime ongelooflijk kwetsbaar is op het binnenlandse front.
Tijdens de protesten van 2009 probeerde de Hoogste Leider Ali Khamenei de toorn van het volk te vermijden door zichzelf op afstand te zetten van het Iraanse Parlement. Nu wijst het Iraanse volk dit af en stelt dat “het spel voorbij is” voor alle mullahs. Een ander belangrijk aspect is dat de betogers van 2018 uit alle lagen van de bevolking afkomstig zijn, ook uit de basis van het Regime.
De tekortkomingen van het Regime op zo vele gebieden en hun bereidheid tot financiering van dure buitenlandse oorlogen en terroristische groeperingen, hebben tot resultaat gehad dat meer dan 80% van de Iraniërs onder de armoedegrens leeft, wat de huidige massaprotesten heeft veroorzaakt. Het Regime is verantwoordelijk voor de crisis die Iran treft, niet de VS sancties of de terugtrekking van Europese bedrijven uit Iran.
Zo is de Westerse druk alleen maar effectief doordat 40 jaar heerschappij van de mullahs de Iraanse economie instabiel heeft gemaakt.
Het Regime heeft geprobeerd de protesten aan buitenlandse beïnvloeding te wijten, maar het Iraanse volk weet heel goed dat hun problemen beginnen en eindigen bij het Iraanse Regime, zodat de enige uitweg die van regime verandering is. Zij hebben voortdurend leuzen geroepen als: “Onze vijand staat recht voor ons: zij liegen en beweren dat het Amerika is”. Het toont aan dat de VS en het Westen een zo groot mogelijke slag wilden toebrengen aan de mullahs, wat weer steun aan het Iraanse Verzet betekent.
Het Regime stelt terecht dat het Iraanse Verzet een sleutelrol speelt in de protesten door het mede organiseren van de manifestaties, maar zit er naast met het beschouwen van het Verzet als een buitenlandse kracht, terwijl deze binnenlands en Iraans is. Het Regime heeft nogal wat buitenlandse vijanden, maar de vijanden binnen Iran zijn veel gevaarlijker voor de continuïteit van de macht van de mullahs.
Door dit alles zien we duidelijk dat deze protesten een reële bedreiging voor het regime vormen in 2019, met name omdat VS sancties de Iraanse oliestroom doen opdrogen en het Iraanse volk ziet dat de mullahs zeer zwak staan. Groeiende proteste
De mensenrechten advocaat Heshmat Alavi schreef: “Hoe langer Teheran in de huidige vrije val naar economische crisis blijft, hoe meer de huidige protesten overgaan in de krachtigste macht ten n zullen de internationale gemeenschap tonen dat de mullahs zwak zijn, wat een voortgaande cyclus van protesten en internationale isolatie tot gevolg zal hebben. behoeve van doelgerichte verandering in Iran.”
