Op donderdag 10 Mei 2018 hielden leerkrachten tezamen met gepensioneerden uit het onderwijs,betogingen in 32 steden in verschillende delen van Iran, inclusief Teheran, Arak, Qazvin, Zanjan, Kermanshah, Isfahan, Homayoun Shahr, Shiraz, Mamasani, Shahreza, Shahrekord, Mashad, Bojnourd, Birjand, Kazeroun, Saghez, Baneh, Sanandaj, Dehgolan, Marivan, Mahabad, Ghorveh, Ziviah, Divandareh, Tabriz, Rasht, Sari, Khoram Abad, Behbahan, Bandar Abbas, Bushehr en Hamedan.
Zij protesteerden daar tegen de te lage salarissen, hun moeilijke levensomstandigheden doordat hun de kleinst uitkeerbare toelage die in feite hoort bij het werk, ontzegd wordt. Er bestaat geen geschikte ziekteverzekering noch enige andere vorm van gezondheidszorg.
Evenmin ondervinden zij enige zekerheid aangaande hun baan.

Hun eisen worden niet serieus genomen.
IN TEHERAN vond het protest plaats voor het Regeringsgebouw waar de Organisatie voor Planning en Begroting van het regime zetelt.
In spreekkoren riepen ze onder meer :”Adequate verzekeringen is een absoluut recht voor ons! Vrijheid voor de gevangen onderwijzers!”
De leraren droegen borden met de tekst: ” Leraren, arbeiders en studenten verenigd “. ” Een salaris boven de armoedegrens is het recht van mensen in het onderwijs; Brood, werk, vrijheid en het recht op onderwijs; Toegang tot een onderwijs van goede kwaliteit,dat vrij en eerlijk is : het recht voor alle kinderen!”
Toen deden onderdrukkingstroepen een uitval naar de menigte in een poging de mensen uiteen te drijven. Deze richtte zich tot hen, luid scanderend : We schreeuwen vanwege al het vele onrecht “!
Tijdens de charge werden tientallen mensen gearresteerd en een aantal raakte gewond.Ten gevolge van hevige klappen scheurde het oog van een lerares .
Om de verspreiding van het nieuws van dit gebeuren tegen te gaan sloegen de huurlingen de mensen in elkaar en pakten hun mobieltjes af.

IN KAZEROON
was een bijeenkomst van onderwijsdocenten. Zij zongen: “De leerkracht sterft nog liever dan dat hij discriminatie accepteert!; Gevangen onderwijzers vrij!”
Op
een van de borden stond:”De plaats van de leraar is in de klas, niet in de gevangenis!.”

IN SARI
werd tijdens een georganiseerde bijeenkomst in koor gezongen: “Laat gevangen onderwijzers vrij!”, en: “Salarissen boven de armoedegrens is het recht van onderwijspersoneel én gepensioneerden”.En : leerlingen en onderwijskrachten hebben recht op “normale” scholen , dat wil zeggen : een plek ,inclusief leermiddelen, onontbeerlijk om normaal les te kunnen geven/krijgen.

IN MAMASANI
droeg men borden met de tekst: “De plaats van de leerkracht is in het klaslokaal, niet in een reisbureau!”

IN HAMEDAN
droegen leraren een bord met de woorden:”De vijanden van de onderwijskrachten zijn de vijanden van dit thuisland!”

IN ISFAHAN
riepen de leerkrachten in koren: “De leraar is alert en heeft een afkeer van discriminatie en armoede; onze salarissen worden uitbetaald in Rialen, terwijl de kosten gelijk staan aan die van de Dollarwaarde ; we willen geen incompetente minister!”
Ze droegen borden waarop stond: “We eisen dat alle vormen van discriminatie op grond van ras geslacht , godsdienst, en klasse uit de structuur van het onderwijssysteem in het land verwijderd worden!” Wij hebben recht op een onafhankelijke vrije organisatie!”
Zij deden verder een oproep tot een vrije educatie van hoge kwaliteit.

IN MARIVAN
droegen de leerkrachten een bord waarop ze een veroordeling van de onderdrukking van onderwijs-bijeenkomsten in Teheran aangaven.

IN MASHAD
droegen onderwijzers borden waarop stond:”Stop privatisering van het onderwijs!”
Zij eisten vrij onderwijs tot en met de laatste klas van het middelbaar onderwijs.En een ontwikkeling van hoger onderwijs in het land.

IN KERMANSHAH
hadden de protesterenden plakkaten met de woorden: ” Een onafhankelijke organisatie, daar hebben wij absoluut recht op”.
Zij noemden een gebrek aan aandacht voor het onderwijs als dé oorzaak van armoede, onrecht, discriminatie en diefstal.

IN SHIRAZ
waren er sprekers, die wezen op gevallen van diefstal door regeringsambtenaren,dit in verband met de zware leefomstandigheden van onderwijzers en de afschuwelijke staat van het onderwijs.

IN BUSHEHR
voerden mensen uit het onderwijs een begrafenisceremonie op, symbool voor de vernietiging van het onderwijs in het land.

IN KHORRAMABAD
kon je op een bord lezen: “Een goede verzekering,daar heeft de onderwijskracht recht op!”

IN BOJNOURD
omsingelden agenten van de repressieve macht de betogers om te voorkomen dat er foto’s of video’s gemaakt werden van de activisten.

Met een groet aan de werkende en gepensioneerde onderwijzers roept het gezamenlijke Iraanse Verzet het hele volk op,met name de jeugd, zich solidair te tonen met de onderwijskrachten die zich in een heel moeilijke situatie bevinden, beroofd van de meest basale rechten .
De bundeling van krachten van onderdrukten op elk terrein van de samenleving is de garantie voor de bevrijding van Iran van de ellende van het Mullah’s regime en het instellen van democratie, vrijheid en welzijn voor het gehele Iraanse volk.