Dinsdag, 08 September 2015
NCRI – Nu de scholen weer open gaan en edelmoedige en vrijheidslievende leraren zich voorbereiden op hun nationale protestbijeenkomst op 5 Oktober, de Internationale Dag van de Leraar, worden onderdrukkende maatregelen tegen activistische leraren verscherpt.
Op 6 September 2015 heeft de Iraanse geheime dienst de leraren- activist Mahmoud Beheshti Langeroudi gearresteerd en bij hem thuis enkele persoonlijke eigendommen geconfisqueerd. Een dag voor zijn arrestatie op 5 September heeft hij leraren- kwesties en eisen naar voren gebracht bij Mohammad Bagher Nobakt, de woordvoerder van de regering van Hassam Rouhani. Evenzo werden op 31 Augustus twee andere leraren Mohammadreza Neiknejad en Mehdi Bohlouli gearresteerd.
Op 3 September 2015 benoemde de lerarenassociatie de beschuldigingen tegen de opgepakte leraren als “verdediging van lerarenrechten”, “advies om de rechten van leerlingen na te komen”, “oppositie tegen het verworden van onderwijs tot handel ”, en het naar voren brengen van de noodzaak voor “vrije algemene educatie”. De associatie benadrukte verder dat de regering van Rouhani “geen enkele fundamentele verandering heeft doorgevoerd ondanks haar luidruchtige slogans”.
Ondertussen blijven Esmail Abdi, Rasoul Bodaqi en Aliakbar Baghbani in de gevangenis wegkwijnen op mullah beschuldigingen van “propaganda tegen het systeem” en “activiteiten tegen de nationale veiligheid”. Meneer Bodaqi zit nog steeds in de gevangenis, ondanks dat zijn strafperiode voorbij is.
Het Onderwijs Comité van de Nationale Verzetsraad van Iran, heeft internationale onderwijsorganen en lerarenvakbonden in meerdere landen opgeroepen tot veroordeling van de lerarenonderdrukking en de schending van hun basisrechten door de theocratische dictatuur en tot ondersteuning van de eisen van de Iraanse leerkrachten en van hun aankomende nationale bijeenkomst op 5 Oktober.
Het Comité voegde hier nog aan toe: “Het afbrokkelende en corrupte regiem van Velayat-e faqih dat alle baten van het Iraanse volk spendeert aan antinationalistische nucleaire projecten, aan regionale oorlogspropaganda en aan het afslachten van Syriërs, Irakezen, Libanezen en Yemenieten, heeft geen enkele interesse voor het levensonderhoud van leerkrachten en arbeiders en de onderwijscondities voor de Iraanse kinderen en jongeren, noch voor de welvaart en vooruitgang van het volk. Zo lang als dit regiem aan de macht is, zullen de economische en sociale crises alleen maar escaleren. Het beëindigen van armoede, inflatie, werkeloosheid en de afschuwelijke onderwijscondities in Iran is afhankelijk van het omvallen van het theocratisch fascisme en het vestigen van democratie in Iran.”
