6 Aug. 2019 – Rapporten tonen aan dat het religieuze regime van Iran de druk en het onheus bejegenen opvoert tegen politieke gevangen in de Gohardasht gevangenis (Rajaie-Shahr), ten westen van de hoofdstad Teheran.
Naar buiten gesmokkelde verslagen van binnen de gevangenis tonen aan dat gevangenisbewakers, soms met zo’n 30 tegelijk, elke middag tot ’s avonds laat gevangenishallen en cellen aanvallen, veelal vanaf 16.00 uur tot middernacht. Gevangenisbewakers vallen dan op wrede wijze gevangenen aan,verstoren hun slaap en smijten van alles in het rond terwijl zij de persoonlijke bezittingen van de gevangenen doorzoeken, kapot maken en vernietigen. Alle protesten en klachten worden op brute wijze beantwoord en de protesterende gevangene wordt in de isoleercel gezet.

Executie van twee gevangenen in Dezful, zuidwest Iran.
Afgelopen zondag heeft het theocratische regime van Iran twee gevangenen opgehangen in de gevangenis van Dezful. IRNA, het officiële nieuwsagentschap van het regime, stelde dat deze gevangenen “terroristen” waren en dat de doodstraf is uitgevoerd in de Safi-Abad gevangenis van Dezful. IRNA gaf ook aan dat zij 4 jaar gevangen hebben gezeten, voordat ze opgehangen zijn.
Het IRNA nieuws stelde ook dat “deze terroristen een groep aan het organiseren waren om de staatsveiligheid te ontregelen. Zij hadden moorden gepleegd, aanvalswapens verzameld en terroristische operaties uitgevoerd.”
Hierbij moet worden uitgelegd dat het religieuze regime de term “terrorist” gebruikt voor politieke gevangenen en tegenstanders van het regime. De term “terroristen” wordt ook gebruikt tegen arrestanten met dubbele nationaliteit die door het mullah regime zijn opgepakt om buitenlandse overheden tot onderhandelingen te dwingen en tot uitruil te komen van eigen terroristen die in verschillende landen ter wereld vastzitten. Het heersende regime in Iran heeft een verschrikkelijk trackrecord betreffende mensenrechten schendingen en is wereldleider in executies per hoofd van de bevolking.

Mensenrechten organen van de VN hebben het Iraanse regime in 65 gevallen veroordeeld. Deze veroordelingen zijn gebaseerd op schending van basale mensenrechten ( in het bijzonder bij minderheden), executies, wrede straffen zoals amputaties en geselingen en mensonwaardig gedrag ten opzichte van gevangenen. Deze wrede methodes zijn begonnen bij het aan de macht komen van het regime.
Het regime heeft meer dan 70 martelmethodes uitgevonden, waaronder het afhakken van handen en voeten, het uitsteken van ogen, het in een bankschroef zetten van hoofden van gevangenen en verkrachting van met name vrouwen.

Ayatollah Montazeri, Khomeini’s toenmalig beoogd opvolger,heeft op 9 Oktober 1986 duidelijk gezegd: “Weet u dat velen door marteling door ondervragers gedood zijn? Weet u dat vele gevangenen blind, doof of verlamd zijn, of chronische pijnen hebben door ernstige martelingen?”

Het regime heeft gevangeniskooien aangelegd, waarin gevangenen wel 7 maanden werden vastgezet. Het regime heeft 120.000 politieke gevangenen geëxecuteerd, waaronder zelfs 13 jaar oude teenagers.. .
Ayatollah Montazeri: “Executie van 13- of 14-jarige meisjes is afschuwelijk.”
Mollahassani, de vertegenwoordiger van Khomeini in Urmia, zei op 23 december 2000: “Hij [Khomeini] zei: “Ook al zijn er 1 miljoen gevangenen, dan nog zal ik het bevel geven op hen te vuren en een massamoord in 1 nacht veroorzaken.”

Op bevel van Khomeini hebben gevangenisbewakers bloed afgenomen bij gevangenen voor zij werden geëxecuteerd.
In 1988 beval Khomeini: “ Zij die de MEK blijven ondersteunen zijn vijanden van god en zijn ter dood veroordeeld.” Als gevolg hiervan zijn in minder dan 2 maanden meer dan 30.000 gevangenen door het regime geëxecuteerd.
De ongelooflijke schaal van executies en wrede martelingen in 2009 in de Kahrizak gevangenis en de arrestatie van meer dan 7000 mensen tijdens de opstand van 2017-2018 (data van Amnesty Interrnational) tonen het voortduren van deze misdaden aan, zelfs na 40 jaar.
Deze misdaden zullen voortgaan tot de dag van de omverwerping van het regime, omdat het niet kan overleven zonder schending van de mensenrechten.