Schending van de rechten van vrouwen in Iran
De Iraanse Revolutie van 1979 is een verhaal van niet nagekomen beloftes, verwaarloosde mogelijkheden, incompetente regeringen, en onvertelde verhalen. De verwachtingen van de miljoenen Iraniërs die in 1979 hebben gestemd voor een Islamitische Republiek en voor voorspoed en vrijheid, blijven bitter onvervuld. In plaats van in democratie zijn Iraniërs beland in autocratie. In plaats van bij een verantwoordelijke regering belandden ze bij corruptie en vriendjespolitiek. Mensenrechten en de rechten van vrouwen en minderheden zijn allemaal opgeofferd in naam van religie.
Bovenop de gebroken beloftes van de revolutie van 1979 zijn er de vrouwenrechtenschendingen in Iran. De misogyne ideologie van de moellahs trad direct in werking na hun machtsgreep. Iraanse vrouwen, jong en oud, die een sleutelrol speelden bij de tenvalbrenging van het regime van de Sjah, werden de gevangenen van een ander regime, ditmaal onder het mom van religie. Vandaag de dag is Iran een van de grootste onderdrukkers van vrouwen in de wereld.
De beperkingen die het regime oplegt aan vrouwen in Iran
Vrouwen kunnen het land niet verlaten, laat staan een paspoort verkrijgen, zonder toestemming van hun echtgenoot. Vele studiegebieden binnen het hoger onderwijs, zoals de technische, zijn slechts toegankelijk voor mannen. Dit is ook het geval op de werkvloer. Vrouwen kunnen werken als dat mag van hun echtgenoot. Zelfs als hij het toestaat, mogen ze alleen werken op plekken die openstaan voor vrouwen, en veel plekken staan alleen open voor mannen.
Vrouwen zijn er nog steeds toe verplicht altijd een hijab en chador te dragen als ze zich in het openbaar begeven, waarbij alleen hun gezicht zichtbaar is.
Een van de eerste daden van de revolutionaire regering was het opschorten van de Gezinsbeschermingswet en de ontmanteling van Gezinsrechtbanken. Mannen stond het weer vrij om van hun echtgenotes te scheiden via een simpele kennisgeving; ze kregen ook als enige de voogdij over hun kinderen. Vrouwen konden niet langer een echtscheiding aanvragen tenzij het recht daarop in huwelijksovereenkomsten was opgenomen, en ze verloren hun recht op de voogdij over hun kinderen.
Restricties op polygamie werden ook opgeheven.
In 1981 stemde het Iraanse parlement in met de Islamitische Strafwet, die geseling, steniging en het betalen van bloedgeld introduceerde, voor misdaden uiteenlopend van vreemdgaan tot het niet opvolgen van de Islamitische kledingvoorschriften.
De leeftijd vanaf waarvan meisjes mogen trouwen werd naar het begin van de puberteit getrokken, wat met een leeftijd van 9 jaar overeenkomt in Islamitische wetgeving. Volgens de wet kan een meisje dat zo jong is als 13 jaar al trouwen, terwijl meisjes die nog jonger zijn legaal kunnen trouwen met gerechtelijke toestemming en toestemming van hun vader. In de eerste helft van 2021 zijn meer dan 16.000 meisjes van tussen de 10 en 14 jaar oud getrouwd, volgens officiële cijfers van de regering.
Op 16 november 2021 hebben mensenrechtenspecialisten van de VN Iran opgeroepen een ver-reikende nieuwe wet in te trekken die de toegang tot abortus, voorbehoedsmiddelen, diensten die vrijwillige sterilisatie aanbieden en aanverwante informatie ernstig beperkt, een wet die direct ingaat tegen de op vrouwen toegespitste mensenrechten die in lijn zijn met internationale wetgeving. De wet die gaat over ‘Jeugdige Bevolking en de Bescherming van het Gezin’, die beoogt vruchtbaarheidscijfers te verhogen, werd in november door de Iraanse Raad der Hoeders aangenomen, in “duidelijke tegenstrijd met internationale wetgeving”, volgens de experts. De nieuwe wet bevat ook een vaag geformuleerde provisie in artikel 61 die stelt dat abortus, als het op grote schaal wordt uitgevoerd, te zien is als “corruptie op Aarde”, een misdaad waar de doodstraf op staat.
“De gevolgen van deze wet zullen schadelijk zijn voor het recht van vrouwen en meisjes op gezondheid en representeert een alarmerende en neerwaartse U-bocht van een regering die eerder werd geprezen om haar vooruitstrevendheid op het gebied van het recht op gezondheid”, zeiden de experts.
Vele vrouwen in Iran zien straffen tegemoet voor het opkomen voor henzelf tegen deze onderdrukking. Tot deze straffen behoren afranselingen, marteling en gevangenisstraf. Deze vrouwen worden onderworpen aan wrede en ongebruikelijke straffen voor de simpele daad van terugvechten tegen de schendingen van vrouwenrechten in Iran.
En de lijst is nog veel langer.
Iraanse vrouwen, de gevaarlijkste vijand van de moellahs
Ondanks de zware beperkingen die Iran aan vrouwen oplegt, die zijn opgenomen in de Grondwet van het regime en zijn geïmplementeerd in ernstige handelwijzen, hebben de vrouwen van Iran laten zien dat ze veerkrachtiger zijn dan het regime had verwacht. In de recente opstanden in vele Iraanse steden is de aanwezigheid van vrouwen veel mensen opgevallen. De videoclips van de massale deelname van vrouwen in Iran in sociale ongeregeldheden en protesten hebben de aandacht en waardering geoogst van politici wereldwijd. Hun boodschap is glashelder: Ze zoeken gendergelijkheid en verandering, verandering van regime.
Het regime van moellahs in Iran representeert 4 decennia van slecht doordacht beleid, dodelijke miscalculaties, moedwillige onwetendheid, giftige retoriek, verloren levens, opgevlamde haat, verkwiste grondstoffen, en de bemesting van de vruchtbare voedingsbodem voor extremisten van alle gezindten. Samen met hun landgenoten zijn de vrouwen van Iran vastberaden dit smakeloze tijdperk in de Iraanse geschiedenis tot een eind te brengen en de levensaders van dit regime verder te beknellen. Dit is geen theorie of retoriek; het is de werkelijkheid die vorm krijgt op de straten van Iran, dag na dag.
