Volgens onderzoek uit 2019 heeft Iran de op een na grootste braindrain ter wereld met een migratie van bijna 180.000 opgeleide professionals. Met de verslechtering van alle aspecten van het dagelijks leven in de afgelopen jaren en de groeiende publieke ontevredenheid, zijn deze cijfers ongetwijfeld verder omhoog gegaan.
In zijn algemeenheid treedt braindrain op als gevolg van economische, sociale of politieke redenen. De voortdurende braindrain crisis in Iran kan worden toegeschreven aan het samengestelde effect van vele factoren, waaronder tientallen jaren van slecht bestuur, wijdverspreide en voortdurende politieke en sociale repressie, ernstige mensenrechten schendingen, ongunstige economische vooruitzichten, corruptie en socio-demografische factoren. In de huidige tijd lijken al deze parameters elkaar te versterken, waardoor velen nog maar een uitweg zien: het land verlaten. Al deze factoren hebben geleid tot groeiende ontevredenheid onder de meeste Iraniërs, waardoor volgens onderzoek 30% van de bevolking emigratie overweegt.
Deze ontevredenheid komt ook naar voren uit economische statistieken. De middenklasse is bijna verdwenen en essentiële voedingsmiddelen als vlees en fruit komen bij miljoenen mensen niet meer op tafel. Nieuws over stakingen van arbeiders en employees die al maanden niet zijn uitbetaald, is in Iran dagelijkse kost. De jeugdwerkloosheid is gestegen tot een derde van deze bevolkingsgroep, en heden ten dage is een enorm aantal universitair geschoolden werkzaam in de productie en diensten sector, b.v. als taxichauffeur. De situatie is zo slecht, dat bijna een derde van de grootstedelijke bevolking die niet langer de hoge huren kan opbrengen, gedwongen wordt te verhuizen naar de periferie van de steden en onder zeer slechte condities in slums te leven, waar de minimale levensstandaard, zoals stromend water, elektriciteit, een eigen badkamer, etc. ontbreekt.
Onderzoeken en Statistieken
40 tot 53 procent van burgers uit vier sociale groepen, waaronder studenten en afgestudeerden, leraren, onderzoekers, artsen, verpleegkundigen en start-up ondernemers, noemden hun wens om uit Iran te emigreren “zeer hoog”. Ongeveer drieduizend mensen hebben aan dit onderzoek meegedaan en het resultaat geeft een beeld van het denken van deze vier sociale groepen over het emigratievraagstuk.
Leerkrachten en onderzoekers staan aan de top van degenen die uitspraken een grote wens te hebben om te emigreren uit Iran (53%). Artsen en verpleegkundigen scoorden als tweede groep met 45%. 73% van de artsen/verpleegkundigen en 59% van de studenten/afgestudeerden in dit onderzoek beschouwden de invloed van economische veranderingen en de scherpe stijging van de inflatie als zeer sterk in hun emigratie bereidheid.
In de groep van studenten/afgestudeerden zijn de vijf hoofdfactoren bij hun wens tot emigratie, in volgorde van belangrijkheid: “De economische instabiliteit in het land, de wijze van landsbestuur, een toekomst zonder perspectief, hoop op een beter leven elders en de stand van zaken betreffende de sociale en culturele vrijheden.”
De emigratie van Iraanse artsen en verpleegkundigen heeft in recente jaren een ongekend niveau bereikt en Iraanse instituties en autoriteiten verhullen dit niet langer. De beperking van het toelatingspercentage en het aantal onvervulde vacatures in de verschillende medische specialismen in de laatste paar jaren, tonen de migratie van artsen aan en hun voorkeur ervaring op te doen in andere landen, in de hoop werk te vinden in hun vakgebied. Zodoende bleven bijna 700 gespecialiseerde medische fte’s het laatste jaar oningevuld, zelfs in specialismen als cardiologie en urologie, en Iran staat een nog moeilijker situatie te wachten wat betreft de schaarste aan specialisten.
